>ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

>Αναμφίβολα ο Ελληνισμός, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καλείται να αντιμετωπίσει ένα μέτωπο εσωτερικών και εξωτερικών απειλών, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με την επιβίωσή του ως »Εθνους, άπτονται της Εθνικής του Κυριαρχίας αλλά και της διαφυλάξεως της Εθνικής του υποστάσεως. Μία από τις βασικότερες εξωτερικές επιβουλές, η δυσμενής έκβαση της οποίας συνεπάγεται την πρόκληση μίας νέας Εθνικής τραγωδίας, αναίμακτης αυτή τη φορά αλλά εξ ίσου οδυνηρής με τις προγενέστερες αιματηρές, είναι αυτή η οποία σχετίζεται με το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα.
Η κατακόρυφη διόγκωση αλλά και η κατά παράδοξο τρόπο ευρείας εκτάσεως, προβολή του Μακεδονικού θέματος, συνιστά ένα ζήτημα, το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει και να ευαισθητοποιήσει, κάθε εναπομείναντα, Εθνικά σκεπτόμενο ‘Ελληνα.
Θραύση, στην κυριολεξία, κάνει και η ανθελληνική προπαγάνδα, η οποία διεξάγεται σε εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού, αναφορικά με το μείζονος σημασίας αυτό Εθνικό θέμα. Πρωτοπόροι, στην ανθελληνική αυτή εκστρατεία, τίθενται και πάλι οι εβραίοι, οι οποίοι καταβάλλουν τιτάνιες ομολογουμένως προσπάθειες, προκειμένου να «αποδείξουν» την… σλαβική καταγωγή των Μακεδόνων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επ’ αυτού, είναι η περίπτωση της μεταπτυχιακής ερευνήτριας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, Αναστ. Καρακασίδου, η οποία υπό την προτροπή και συνεπικουρία του εβραίου ανθρωπολόγου Χέρτσφελντ, πανεπιστημιακού καθηγητή του Χάρβαντ, παρουσίασε μία ιστορική ανθρωπολογική εργασία, δια της οποίας αμφισβητεί την Ελληνική προέλευση των Μακεδόνων. Πρέπει να τονισθεί, ότι σύμφωνα με υφιστάμενες, απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, δέχεται επί πολλών ετών τις γενναιόδωρες οικονομικές χορηγίες, του ουγγροεβραίου βαθύπλουτου επιχειρηματία Τζωρτζ Σόρος, ο οποίος ως γνωστόν στηρίζει την οικονομία των Σκοπίων. Οι εβραίοι, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να παραχαράξουν και να διαστρεβλώσουν, με τους συνεργούς τους, την ιστορία. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι και η «Ευρωπαϊκή Ιστορία» του Ντυροζέλ, η οποία κυκλοφόρησε ευρύτατα προ ολίγων ετών, παρέλειψε τυχαία (!) κάθε αναφορά στην Ελλάδα. Αποκαλύπτεται λοιπόν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο βιασμού της ιστορικής πραγματικότητας και της αλήθειας από τους σιωνιστές, δεδομένου ότι ο συγγραφεύς της τυγχάνει εβραίος…
Το 1993, το κρατικό έκτρωμα των Σκοπίων, εξέδωσε το βιβλίο του Αλεξάντερ Μπατκόβσκι «Η ιστορία των Εβραίων της Μακεδονίας», στο οποίο αναφέρεται, η σύμπνοια που διέκρινε τους εβραίους και τους σκοπιανούς. Ανάμεσα στα άλλα θέματα που θίγει ο συγγραφέας, κάνει λόγο για τη συμβολή των εβραίων στην επανάσταση του «’Ιλλιντεν», η οποία είχε ως αποτέλεσμα την θανάτωση χιλιάδων Ελλήνων, με στόχο την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας, κάνοντας μνεία στον ηγετικό ρόλο, των εβραίων αδελφών Καμχή, σε αυτή την εξέγερση.
Σε συνέδριο το οποίο διεξήχθη εξ’ άλλου στη Θεσσαλονίκη (Νοέμβριος 1992), με θέμα τις Εβραϊκές Κοινότητες της Νοτιανατολικής Ευρώπης κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες, η εβραία «ιστορικός» Ρένα Μόλχο, η οποία μάλιστα τυγχάνει και πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης του Ελληνικού Εβραϊσμού, προέβη σε ψευδείς ισχυρισμούς της μορφής, ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης ήταν εβραίοι, κατά το 1912. Εδώ αξίζει να σημειωθεί, ότι παραδέχθηκε την αντίδραση των εβραίων της περιοχής, στην ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στον Εθνικό Ελληνικό κορμό. Στο σημείο ακριβώς αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι εβραίοι, δια του περιοδικού τους «Χρονικά» (τεύχος Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1992), έχουν προβάλλει την «άποψη» του τουρκοεβραίου περιηγητή Ελβιγιά Τσελεμπή ότι «…ο πρώτος κτίσας την πόλιν ταύτην (την Θεσσαλονίκης), ήταν ο Σολωμόν!».
Στο συνέδριο, είχε τοποθετηθεί ο ‘Ελλην ιστορικός κ. Σκορδύλης, ο οποίος ανέφερε τις παρασκηνιακές προσπάθειες τις οποίες κατέβαλλαν οι εβραίοι για τη διεθνοποίηση της Μακεδονίας υπό ιουδαϊκή διοίκηση, ενώ επίσης τόνισε τη συγκρότηση μικτής τουρκο-βλαχο-εβραϊκής επιτροπής, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, έργο της οποίας υπήρξε η προώθηση της αυτονόμησης της Μακεδονίας.
Πέραν ωστόσο από τις όποιες μεμονωμένες εκτιμήσεις θα ήταν μάταιο να αναζητήσουμε τους συντάκτες ανθελληνικών εκθέσεως, είτε πρόκειται για ετήσιες εκθέσεις – πορίσματα του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, είτε για τη διαβόητη Έκθεση από τους σιωνιστικούς μισελληνικούς κύκλους.
Οι καθοδηγητές του «περιούσιου λαού» και άξιοι διάδοχοι σε μισελληνισμό του δημίου Χ. Κίσσιγκερ, ανάβουν στην κυριολεξία φωτιές, υποδαυλίζοντας με τη μέθοδο της τεχνητής οξύνσεως, μέσω του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ανύπαρκτα ζητήματα, π.χ. αυτά τα περί μειονοτήτων Αρβανιτών και Βλάχων, εμμένοντας ταυτόχρονα στη θέση περί υπάρξεως σλαυομακεδόνων, ενώ την ίδια στιγμή το σιωνιστικό δηλητήριο διαποτίζει απ’ άκρου εις άκρον την Ελληνική γη.
Ποιος αλήθεια μπορεί να χρηματοδοτήσει τα Σκόπια και πώς αυτά θα μπορούσαν να καλύψουν τις τεράστιες δαπάνες που απαιτεί η πολυέξοδη προπαγάνδα την οποία διεξάγουν σε ολόκληρο τον κόσμο, τη στιγμή που πρόκειται για ένα κρατικό έκτρωμα πάμπτωχο; Θα ήταν φαιδρό να υποστηρίξει κάποιος ότι τα Σκόπια είναι «αυτόφωτα» καθώς και ότι διαρκώς αυξάνονται, επιδίδονται στην άσκηση μίας αυτοδύναμης επιθετικής εξωτερικής πολιτικής. Επίσης φαντάζει εξωπραγματικό, να δεχθούμε ότι τα Σκόπια έχουν αναθέσει την προβολή των θέσεών τους σε παγκόσμιο επίπεδο, στην μεγαλύτερη αμερικανοεβραϊκή εταιρεία δημόσίων σχέσεων, την «Hill and Knowton», στην οποία έχει καταφύγει, καθόλου συμπτωματικά, και η Τουρκία…
Ποια παρασιτική δύναμη κινεί λοιπόν τα Σκόπια; Η αποκάλυψη της τοποθετήσεως που είχαν ανέκαθεν οι εβραίοι στο χώρο των υποστηρικτών της «Ανεξάρτητης Μακεδονίας», δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες.
Η αδιαμφισβήτηση ανάμειξη των εβραίων ιδρυτών του ΚΚΕ Αβραάμ Μπεναρόγια και Κουν Βεντούρα, οι οποίοι μάλιστα ως βουλευτές του ιδίου κόμματος, έθεσαν θέμα ανεξαρτητοποιήσεως της Μακεδονίας το 1927 μέσα στην Ελληνική Βουλή, στην τρισάθλια απόπειρα διασπάσεως της Μακεδονικής γης από τον Ελλαδικό κορμό, φωτίζει αρκετά το παρασκήνιο.
Η εβραϊκή καταγωγή του Υπουργού Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας Καρντέλι, ο οποίος διετέλεσε ΥΠ.ΕΞ. επί των ημερών διακυβερνήσεως της χώρας από τον εβραιοκροάτη Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, δεν είναι γεγονός τυχαίο. Αμφότεροι υπήρξαν εμπνευστές και θεμελιωτές του ομοσπόνδου κρατιδίου της «Μακεδονίας».
Την ίδια ακριβώς ώρα, «αμερικανοί» γερουσιαστές, εβραϊκής καταγωγής, προέβαιναν σε δηλώσεις περί αμέσου δημιουργίας ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους, ασκώντας ισχυρές πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση με κάθε μέσο. Στις χλιαρές αντιδράσεις της τότε Ελληνικής κυβερνήσεως (1945-46), αντιτάχθηκε από την επίσημη αμερικανική πλευρά ο ισχυρισμός, ότι κάθε διπλωματικό διάβημα της Ελλάδος κατ’ αυτών των θέσεων, θα είχε ως αποτέλεσμα τη μη χορήγηση οικονομικής βοήθειας προς την καταστραφείσα χώρα μας και τότε όλοι εσίγησαν…
‘Ολα αυτά τα ιστορικά στοιχεία, εάν τελικά αναλυθούν μεθοδικά, εξαντλητικά και συσχετισθούν, αποδεικνύουν ξεκάθαρα, την ταυτότητα της κατασκότεινης εκείνης δυνάμεως, που απεργάζεται αργά αλλά μεθοδικά, την προσάρτηση της Μακεδονίας ολόκληρης στα Σκόπια.
Ανέκαθεν οι εβραίοι στόχευαν στην απόσπαση της Μακεδονίας. Οι ραδιουργίες τους, σε όλα τα επίπεδα, το αποδεικνύουν. Από τα χρόνια ήδη της τουρκοκρατίας, ο εβραϊκής καταγωγής Ταάλ Μπέης, είχε επιδοθεί στην σφαγή του Μακεδονικού Ελληνισμού. Ακόμη και η ίδρυση του Μακεδονικού Κομιτάτου των Βουλγάρων, τρομοκρατική – δολοφονική οργάνωση που τόσο βασάνισε τον Μακεδονικό Ελληνισμό κατά τα έτη 1900-1908, ήταν έμπνευση, που υλοποιήθηκε από τους βουλγαρίζοντες κρυπτοεβραίους Γιόζεφ και Γιάγκοφ. Μεταγενέστερα, το 1905, η επανάσταση του «’Ιλλιντεν», όπως προαναφέρθηκε, στηρίχθηκε κατά ένα μεγάλο μέρος στην ενεργό συμμετοχή των εβραίων, υπό την ηγεσία των αδελφών Καμχή.
Την ίδια μισελληνική στάση, επέδειξαν οι εβραίοι κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Ειδικότερα το 1912, οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι έλεγχαν τη στοά «Αλιάνς», συγκέντρωσαν, υπό μορφή εράνου και παρέδωσαν στην Τουρκία το μυθικό ποσό των 650.000.000 χρυσών λιρών (Δημοσίευμα Εφημερίδας «Εστία», 9 Οκτωβρίου 1912), ενώ μέλη της εβραϊκής κοινότητας, συγκρότησαν εθελοντικό σώμα και πολέμησαν κατά του Ελληνικού στρατού, στο πλευρό των Τούρκων.
Και σήμερα, οι ίδιοι μισελληνικοί – σιωνιστικοί κύκλοι, υποκινούν το τεχνητό αυτό ζήτημα. Αρκεί να αναφερθεί ότι ο βασικός σύμβουλος επί εξωτερικών θεμάτων του εβραίου πρώην προέδρου των Σκοπίων Γκλιγκόρωφ (Μωυσή Μωυσέγεφ), ήταν ο επίσης εβραϊκής προελεύσεως Μωυσώφ. Ο σημιτικής καταγωγής Μωυσώφ, πριν από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, κατείχε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας.
Επί των ημερών μας, ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου «Κόρνεγκι» Μόρτον Αμπράμοβιτς, ο οποίος προπαγανδίζει ακατάσχετα υπέρ των Σκοπίων, είναι εβραίος, ενώ η επίσης εβραϊκής καταγωγής οικογένεια Ροκφέλλερ, σύγχρονοι μεγιστάνες του πλούτου, ύψωσαν πρώτοι τη σημαία των Σκοπίων στο μέγαρό τους στη Νέα Υόρκη. Εξ’ άλλου ο Λόρδος ‘Οουεν, που διετέλεσε ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ στο Γιουγκοσλαβικό και Μακεδονικό ζήτημα, έχοντας προδικάσει απροσχημάτιστα την αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονία», τυγχάνει εκλεκτό μέλος της σιωνιστικής λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Σύμφωνα άλλωστε με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, η οικονομία των Σκοπίων στηρίζεται στη βοήθεια των εβραίων. Πέρα από την παραγωγή και διακίνηση τεραστίων ποσοτήτων ηρωίνης, δια της κατεργασίας του στοιχείου οξικός ανιδρύτης, το οποίο εισάγεται από το Ισραήλ, η σκοπιανή οικονομία στηρίζεται στην ενίσχυση των σιωνιστικών κύκλων και ειδικότερα στην εισροή κεφαλαίων από τον εβραϊκής καταγωγής μεγαλοχρηματιστή Τζωρτζ Σόρος. Ο Σόρος έχει συστήσει 18 ιδρύματα σε διάφορες ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη, όπως Ρωσία, Ν. Αφρική και Σκόπια κ.ά. ιδρύματα τα οποία σύμφωνα με δηλώσεις του «…χαλούν χρήματα για τη δημοκρατία…».
Εσχάτως ο Σόρος, επιδιώκει να αποκτήσει τα μεταλλεία του Παγγαίου (μεταλλεία εξορύξεως χρυσού και αργύρου), μία επιδίωξη η οποία εάν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει την Μακεδονία σε οικονομική υποδούλωση.
Τα Σκόπια εξ’ άλλου, δανειοδοτήθηκαν με το ποσό των 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων υπό ευνοϊκότατες συνθήκες, ποσό το οποίο θα διατεθεί για αναπτυξιακά έργα. Υπεύθυνος για τη χορήγηση του Δανείου από τη Διεθνή Τράπεζα, είναι ο εβραίος Μισέλ Νοέλ, ενώ ένθερμη συνήγορος της ενισχύσεως των Σκοπίων, είναι η επίσης εβραϊκής καταγωγής αξιωματούχος της Διεθνούς Τραπέζης Αν Ελουόν. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι πέραν της οικονομικής βοήθεια, οι σκοπιανοί έχουν από τους εβραίους εξασφαλίσει και «πνευματική βοήθεια».
Ο «καθηγητής» Ντάνφορθ, ο οποίος σε ξένο πανεπιστημιακό ίδρυμα προπαγανδίζει υπέρ της υπάρξεως Σλαυομακεδόνων, είναι εβραίος, όπως εβραίοι είναι επίσης και οι εγχώριοι υποστηρικτές τους- Μωυσέγεφ, Λίποβατς και Σωμερίτης, καθηγητής και δημοσιογράφος αντίστοιχα. Η πρώην αρχηγός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία έχει εκφράσει φιλοσκοπιανές και ανθελληνικές θέσεις, ενώ πρωτοστάτησε στο βομβαρδισμό της Σερβίας είναι εβραϊκής καταγωγής, κόρη εβραίου διπλωμάτη από την Τσεχία, ενώ ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ κατά την ίδια περίοδο, Ουίλιαμ Κοέν, επίσης ανθέλλην, τυγχάνει εβραίος.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει ν’ αναφερθεί ότι ουδέποτε, κατά την αρχαιότητα, η Θεσσαλονίκη διέθετε ισχυρή εβραϊκή κοινότητα. Από της ιδρύσεως μάλιστα της πόλεως (4ος αιών π.Χ.) μέχρι σήμερα, ο πληθυσμός της συμπεριελάμβανε ελάχιστο αριθμό εβραίων, τόσο μηδαμινό στον αριθμό, ώστε οι ιστορικοί δεν ασχολήθηκαν καν με την καταγραφή του.
‘Οταν ο Σαούλ ή Παύλος επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη τον 1ο αιώνα μ.Χ. η εβραϊκή παροικία ήταν αρκετά ισχνή.
Ο κατακλυσμός της Θεσσαλονίκης από την εβραϊκή λαίλαπα, άρχισε να πραγματοποιείται κατά τον 16ο αιώνα, όταν οι εβραίοι εγκαταλείπουν ομαδικώς την Ισπανία, συνεπεία των διώξεων που υπέστησαν από την Ιερά Εξέταση. Σημαντικό ρεύμα εβραίων προς την Θεσσαλονίκη, παρατηρείται επίσης προς το 1720-1730, προερχόμενο από την Ιταλία. Το ρεύμα αυτό δεν προέρχεται από διωγμούς, αλλά εκδηλώνεται όταν οι εβραίοι διαπιστώνουν ότι λόγω της οθωμανικής κατοχής, μπορούν να εξαπλώσουν ασυδότως τις εκμεταλλευτικές τους δραστηριότητες σε ελληνικό έδαφος, όπως και το πράττουν, όσο καλύτερα μπορούν.
‘Οπως προκύπτει από τις ίδιες τις εβραϊκές μαρτυρίες (περιοδικό «Χρονικά», τεύχος Μαίου-Ιουνίου 1994, σελ. 24), οι εβραίοι ανέκαθεν απομυζούσαν τον Μακεδονικό και κατ’ επέκταση τον γηγενή Ελληνισμό. Τα ακόλουθα στοιχεία είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά των παρασιτικών δραστηριοτήτων τους: «Στα 1821, κατά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης, πολλοί χριστιανοί της Θεσσαλονίκης συνελήφθησαν. Για την απελευθέρωσή τους, οι Τούρκοι αξιωματούχοι εισέπραξαν ως λύτρα 440.000 γρόσια. Για να συγκεντρώσουν αυτό το ποσόν οι χριστιανοί, δανείσθηκαν από Εβραίους τραπεζίτες προς 30-50% επιτόκιο, με ενέχυρο τιμαλφή και σκεύη των ναών, λαμβάνοντας μετρητά το ένα δεύτερο ή ένα τρίτο της αξίας. Δυστυχώς δεν ξέρουμε από ποιούς τραπεζίτες».
Οι εβραίοι τοκογλύφοι με πρωτοπόρους τους αδελφούς Μοδιάνο, είχαν απομυζήσει κατά τέτοιο τρόπο την πόλη, ώστε να έχει περιέλθει στην κατοχή τους, ένα μεγάλο τμήμα της Θεσσαλονίκης. ‘Οπως μας πληροφορεί το περιοδικό «Χρονικά», «…Οι αδελφοί Μοδιάνο κατείχαν πολύ σημαντική κτηματική περιουσία με τα μέτρα της Θεσσαλονίκης της εποχής, το ύψος της οποίας με τραπεζικούς υπολογισμούς, έφτανε τις 700.000 λίρες και περιελάμβανε πολλά αστικά ακίνητα και υπεραστικά γήπεδα. Πιο κοντά στην πραγματικότητα από τους αριθμούς ήταν η λαϊκή έκφραση ότι «η μισή Θεσσαλονίκη ήταν δική τους», έκφραση που διασώθηκε ως τις μέρες μας.
Η παρασιτική δραστηριότητα των εβραίων «αργυραμοιβών» (εξωραϊσμένη ονομασία των εβραίων τοκογλύφων) προσέλαβε τέτοιες διαστάσεις, ώστε ακόμη και οι τοπικές αρχές συναλλάσσονταν, εξ’ ανάγκης μαζί τους: «κατά την εποχήν της καταβολής των δόσεων εις το τελωνείον καπνού, είτε κατά τας αποστολάς των χρημάτων δια τας ανάγκας του στρατού, επειδή δεν προλαμβάνεται η κοπή νομισμάτων εγκαίρως, προσφεύγουν εις την εξεύρεσιν χρημάτων με τόκους», («Χρονικά», Μάιος – Ιούνιος 1994).
Οι εβραίοι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει το Ελληνικό στοιχείο κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, θησαυρίζοντας στην κυριολεξία. Οι ίδιοι οι εβραίοι, στα «Χρονικά», ομολογούν: «Από τον 18ο αιώνα, καθώς ο χρηματικός φόρος γενικεύθηκε στην οθωμανική αυτοκρατορία, ολοένα και περισσότερα χωριά άρχισαν να δανείζονται από πλούσιους εβραίους ή τούρκους με πολύ υψηλό επιτόκιο, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σταδιακά σε τσιφλίκια, στο βαθμό που οι κάτοικοι των χωριών αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στους βαρείς φόρους και τους αυξανόμενους τόκους. Πολλά χωριά από τη Θεσσαλονίκη είχαν αυτή την τύχη», («Χρονικά», Μάιος – Ιούνιος 1994).
Κάτω μόνο από αυτό το πρίσμα μπορεί να εξαντληθεί η πυρπόληση του εβραϊκού συνοικισμού Καμπέλ στη Θεσσαλονίκη, όπως άλλωστε και της συναγωγής τους, κατά την προπολεμική περίοδο, από την Ελληνοκεντρική οργάνωση ΕΕΕ, μία αντίδραση που υποδήλωνε την αγανάκτηση των Θεσσαλονικέων, για τα δεινά που είχαν υποστεί από την απάνθρωπη εβραϊκή εκμετάλλευση.
Αυτή είναι η θέση των εβραίων στο Μακεδονικό ζήτημα, μία θέση την οποία άλλωστε δεν είναι αφελείς να την προβάλλουν επίσημα, αλλά συγκεκαλυμμένα μα ουσιαστικά, περιοριζόμενοι απλώς να δηλώνουν ότι «…το κράτος του Ισραήλ θα ευθυγραμμισθεί με την όποια απόφαση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας».
Της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας» που είναι δικό τους δημιούργημα και άρα θα αποφασίσει σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους που είναι δεδομένες… Κατά τα άλλα, για να τηρούν τα προσχήματα, το Κεντρικό Ισραηλιτκό Συμβούλιο, οργανώνει παρωδίες εκδηλώσεων για τη Μακεδονία. Οργανώνει επιτηδευμένα εκδηλώσεις που φαινομενικό σκοπό έχουν να καταδείξουν την… Ελληνικότητα της Μακεδονίας, όχι όμως προβάλλοντας τα ιστορικά τεκμήρια εκατοντάδων χιλιετιών, αλλά επικαλούμενοι την… Παλαιά Διαθήκη, χωρίς την συμβολή της οποίας, το «Μακεδονικό» ζήτημα θα παρέμενε… αδιευκρίνιστο.
Την ίδια στιγμή που υποκριτικά «μάχονται» για το Μακεδονικό ζήτημα, υπονομεύουν κατά τον χειρότερο τρόπο τις Ελληνικές θέσεις σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχουν. Σήμερα ο πρωθυπουργός Σημίτης (Ααρών Αβουρής) ισχυρίζεται ότι το Μακεδονικό θα λυθεί «με αμοιβαίες υποχωρήσεις» και «συνεργασία», δηλώνοντας ότι «η συζήτηση γύρω από το όνομα των Σκοπίων δεν οδηγεί πουθενά», προαναγγέλλοντας την επερχόμενη μειοδοτική υπαναχώρηση.
Εάν λοιπόν η Ελλάδα διαθέτει τους εβραίους συμπαραστάτες της στο Μακεδονικό αλλά και σε κάθε άλλο Εθνικό ζήτημα, δεν έχει να φοβηθεί, πέραν της ολοκληρωτικής υπονομεύσεως, τίποτε απολύτως άλλο…

http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/mzion.html

Advertisement

>Η πάταξη της τρομοκρατίας πρέπει να ξεκινήσει από το Ισραήλ

>Ηταν οι ημέρες που όλος ο κόσμος παρακολουθούσε άφωνος την κατάλυση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμόμητας και εθνικής κυριαρχίας με την εισβολή της πιο ισχυρής δύναμης του πλανήτη στο ανίσχυρο Ιράκ… Σήμερα, επανερχόμαστε την ώρα που η Μέση Ανατολή φλέγεται και τα σχέδια των Επικυρίαρχων προχωρούν αποκαλύπτοντας πλήρως τον κυνισμό της Παγκοσμιοποίησης και το αδηφάγο θηρίο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης!
Η αρχική φάση όσων ζούμε ήταν πριν 18 χρόνια, το καλοκαίρι του 1990, όταν ο τότε πρόεδρος –πατήρ Μπους- των ΗΠΑ, βασικό στέλεχος της Μυστικής Εταιρείας «Skull and Bones» (τα γνωστά μας νεκροκεφαλές και κόκκαλα και δεν συμμαζεύεται…) πρωταγωνίστησε στο πρώτο επεισόδιο της Νέας Τάξης, τον Πόλεμο του Κόλπου.
Το έργο του συνέχισε ο γυιός του ο οποίος, με την συναρπαστική ευφυΐα που τον διακρίνει, ομολόγησε δημοσίως (συνέντευξή του στην αμερικανική έκδοση του TIME της 7ης Αυγούστου 2000) ότι… ο πατέρας του τού είχε πει πως «οι ίδιες αυτές μυστικές εταιρείες βρίσκονται πίσω απ’ όλα».
Τώρα έχει ξεσπάσει η πιο «δυναμική» εφαρμογή του σχεδίου περί «επικοδομητικού Χάους» στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με την θεωρία των Χριστιανοσιωνιστών του Λευκού Οίκου και του Τελ Αβίβ.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι αφορμή για όλα αυτά που συμβαίνουν ήταν οι επιθέσεις με «Κατιούσα» της Χεζμπολλάχ. Όμως, η πραγματικότητα λέει ότι πενήντα χρόνια τώρα το Ισραήλ ανεξέλεγκτο κάνει «αμυντικούς πολέμους» στην περιοχή… και χρησιμοποιεί «δυσανάλογη» βία…
«Το Ισραήλ επανειλημμένα, από το 1948 μέχρι σήμερα, έχει στείλει τους στρατιώτες του να επιχειρήσουν πίσω από τα διεθνή σύνορα και δεν έχει ποτέ αποδεχθεί κανέναν νόμιμο περιορισμό για τις δυνάμεις του», γράφει ο Ισραηλινός Gabriel Ash, ακτιβιστής και συγγραφέας, ο οποίος απαντά στις συνήθεις θέσεις των φιλοσιωνιστών.
Η λίστα που αναφέρει περιλαμβάνει μερικές χαρακτηριστικές ημερομηνίες όπως η σφαγή του 1953 στην Κίμπια, τον Πόλεμο του Σουέζ (1956), την επίθεση στους Παλαιστίνιους της Σαμουά (1966), τον πόλεμο του 1967, την επιχείρηση κατά του Λιβάνου το 1978 (στον ποταμό Λιτάνι), το 1982, το 1996… την κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Γάζας από το 1967 κλπ…
Ειδικά για την Ισραηλινή επίθεση κατά του Λιβάνου, φαίνεται ότι αυτή δεν έχει σχέση με την Χεζμπολλάχ αφού «γνωρίζουμε ότι το Ισραήλ σχεδίαζε να καταλάβει τον Νότιο Λίβανο ήδη στην αρχή της δεκαετίας του ’50…». Στην συνέχεια άρχισαν οι φονικές αεροπορικές επιδρομές σε περιοχές του Λιβάνου και δεν σταμάτησαν μέχρι σήμερα. «Το Ισραήλ ώθησε τον Λίβανο να βυθισθεί στον εμφύλιο πόλεμο, βομβάρδισε χωριά στον Λίβανο επανειλημμένα από το 1968, σκοτώνοντας χιλιάδες αμάχους διαρκώς μέχρι την σφαγή στην Κάνα το 1996, όπου 106 Λιβανέζοι πρόσφυγες πέθαναν μέσα σε έναν προσφυγικό καταυλισμό του ΟΗΕ»…Προφανώς ο αρθρογράφος αναφέρεται στο προηγούμενο μακελλειό στην ίδια πόλη ;oπου το Ισραήλ στις 30 Αυγούστου έπληξε ξανά τους αμάχους, αφού είχε προηγηθεί και η εξόντωση των ανθρώπων του ΟΗΕ. Όλα αυτά γίνονται εν ψυχρώ και βάσει ενός κυνικού σχεδίου από το χειρότερο Κράτος-Τρομοκράτη του κόσμου. Όμως, όπως έλεγε ο Αισχύλος στην Ορέστεια, «Ουαί ο οικοδομών εν αίμασι…».

Η μεγάλη ηθική νίκη της Χεζμπολλάχ
Αφού το Ισραήλ διατήρησε μια δολοφονική κατοχή εδαφών του Λιβάνου για 18 ολόκληρα χρόνια, στην συνέχεια «αποχώρησε» …χωρίς να αποχωρήσει ποτέ.
Κατ’ αρχάς, παρά τα όσα λέει η φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα, το Ισραήλ εξακολουθούσε να κατέχει 28 τετραγωνικά χιλιόμετρα Λιβανέζικου εδάφους (οι λεγόμενες «φάρμες της Σίμπα»). Εκτός αυτού, όμως, τα ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα έχουν επανειλημμένα παραβιάσει την κυριαρχία του Λιβάνου και ισραηλινές στρατιωτικές μονάδες έμπαιναν όποτε ήθελαν στον Λίβανο. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 2006, μια έρευνα του ΟΗΕ επιβεβαίωσε ότι Ισραηλινοί στρατιώτες πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν Λιβανέζο βοσκό μέσα στο χωριό του. Τον Δεκέμβριο του 2005, ισραηλινές κανονιοφόροι επιτέθηκαν σε ένα λιβανέζικο ψαράδικο στα λιβανέζικα ύδατα. Επιπλέον, «το Ισραήλ διέσπειρε 130.000 νάρκες στον Νότιο Λίβανο… και αρνείται να παραδώσει χάρτες των ναρκοπεδίων στις αρχές του Λιβάνου».
Όσο για τα σύνορα που κατηγορούν την Χεζμπολλάχ ότι παραβιάζει, το Ισραήλ από την ίδρυσή του, ποτέ δεν διακήρυξε τα σύνορά του. Τα αυτοαποκαλούμενα σύνορά του είναι «γραμμές ανακωχής» και ο μόνος λόγος που τα «σύνορά» του με τον Λίβανο είναι εκεί και όχι αρκετά χιλιόμετρα βορειότερα είναι η αντίσταση που κάνει η Χεζμπολλάχ.
Η οποία Χεζμπολλάχ έχει καταφέρει ήδη μια τεράστιας σημασίας ηθική νίκη εναντίον του κράτους-τρομοκράτη, αποδεικνύοντας ότι ΔΕΝ είναι μια «εξτρεμιστική τρομοκρατική οργάνωση», αλλά ο ΠΡΩΤΟΣ Αραβικός στρατός που ανάγκασε το Ισραήλ να υποχωρήσει.

Η Χεζμπολλάχ δεν «κρύβεται» ανάμεσα σε αμάχους
Σαν ένα οργανικό Σιϊτικό κίνημα, εδρεύει σε σιϊτικές περιοχές, όπως ακριβώς και οι εγκαταστάσεις του ισραηλινού στρατού βρίσκονται σε εβραϊκές περιοχές. Με την ίδια λογική, αφού το αρχηγείο του ισραηλινού στρατού είναι στο κέντρο του Τελ Αβίβ, τότε γιατί οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί «κρύβονται ανάμεσα σε αμάχους»;… Μην ξεχνάμε δε ότι το Ισραήλ είχε για πρωθυπουργούς τους Γιτζάκ Σαμίρ και Μεναχέμ Μπέγκιν, που αποδεδειγμένα προϋπήρξαν αρχηγοί τρομοκρατικών οργανώσεων. Απ’ ό,τι φαίνεται, τα τρομοκρατικά εύσημα είναι διαπιστευτήρια για τα ανώτερα αξιώματα στην Ισραηλινή κοινωνία.

Γάζα: ένα νέο Άουσβιτς
Ένα άλλο ψευδές επιχείρημα του Ισραήλ είναι ότι αποχώρησε από την Λωρίδα της Γάζας. Την απάντηση και σ’ αυτό την δίνει ένας ακόμα αντισιωνιστής Ισραηλινός διανοούμενος, ο Ίσραελ Σαμίρ, στο άρθρο του.
Ο Ίσραελ Σαμίρ είναι ένας από τους γνωστότερους και πολυγραφότερους δημοσιογράφους του Ισραήλ που μάχονται τον σιωνισμό και υποστηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων. Ρωσοεβραίος την καταγωγή, εργάσθηκε ως ανταποκριτής της μεγάλης κυκλοφορίας ισραηλινής εφημερίδας Χααρέτζ στην Μόσχα και της ρωσικής Πράβντα. Υπήρξε, επίσης, εκπρόσωπος στην Κνεσέτ (την βουλή του Ισραήλ) του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Ισραήλ. Το 2003, ο Σαμίρ διακήρυξε δημοσίως ότι ασπάσθηκε την Ελληνορθοδοξία. Επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και το Άγιον Όρος.
Ο Ίσραελ Σαμίρ λέει ότι η τακτική των Ισραηλινών στην Γάζα μοιάζει με την τακτική (έμπνευση του γνωστού κυρίου Χάντινγκτον) που είχαν εφαρμόσει οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ.
Να πού στηρίζεται, σύμφωνα με τα Pentagon Papers, αυτό το μοναδικό κακουργηματικό στρατηγικό εφεύρημα του 20ου αιώνα:
«Τα κτυπήματα κατά άμαχου πληθυσμού δεν δημιουργούν μόνο επιζήμιο κύμα αποστροφής διεθνώς και στο εσωτερικό της χώρας, αλλά αυξάνουν κατά πολύ τον κίνδυνο επέκτασης του πολέμου με τις γειτονικές χώρες. Αλλά η καταστροφή υδατοφρακτών και φραγμάτων δεν σκοτώνει ούτε πνίγει απ’ ευθείας ανθρώπους. Όταν πλημμυρίσουν, όμως, με ρηχό νερό οι οριζώνες, μετά από λίγο είναι φυσικό να ξεσπάσει λιμοκτονία (περισσότερο από ένα εκατομμύριο θύματα στο Βιετνάμ;) εκτός αν τους προσφερθεί τροφή –πράγμα που μπορούμε να τους προσφέρουμε εφ’ όσον δεχθούν διαπραγματεύσεις».
Γράφει ο Σαμίρ χαρακτηριστικά: «Μια γάτα είπε στον ποντικό που κρυβόταν σε μια τρύπα κάτω από το πάτωμα: «Βγες έξω, μην ανησυχείς! Έχω γίνει φανατική χορτοφάγος και ετοιμάζομαι εξ άλλου για προσκύνημα στην Μέκκα. Μπορείς να παίξεις ελεύθερα». «Ω, τι θαυμάσια νέα», φώναξε το ποντίκι και βγήκε από την τρύπα του. Πέρασε μια στιγμή αιωνιότητας και το ποντίκι βρέθηκε στα νύχια της γάτας. Έτσι λέει ο μύθος του Νιζάμι.
Αυτή είναι, εν συντομία, η εξέλιξη της κρίσης στην Γάζα (και στην Μέση Ανατολή) που άρχισε με την μπλόφα της πολυδιαφημισμένης «απόσυρσης» (δηλαδή, «απαλλαγής») από την Λωρίδα της Γάζας το καλοκαίρι του 2005. Και ολοκληρώθηκε με την ψεύτικη άδεια να διεξαχθούν δημοκρατικές εκλογές για την Παλαιστινιακή κυβέρνηση (και που ολοκληρώνεται τώρα με την νέα Ισραηλινή εισβολή).
– «Ο Σαρόν άλλαξε τους τρόπους του», αναφώνησαν οι «καλοπροαίρετοι» Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. «Αυτός και μαζί του ο Ολμέρτ είναι έτοιμοι για ειρήνη και συμφιλίωση».
– «Εμείς απελευθερώσαμε την Γάζα», θριαμβολόγησε η Χαμάς.
– «Ωϊμέ», ούρλιαξαν οι έποικοι.
Οι φωνές χαράς και λύπης που ακολούθησαν την απατηλή απόσυρση δεν είχαν σιγήσει, όταν άρχισε η πραγματική πολιορκία και ο βομβαρδισμός της Γάζας. Μετά από μερικούς μήνες σφυροκοπήματος, τώρα η πραγματική κατάληψη της Γάζας και η σύλληψη της Παλαιστινιακής ηγεσίας ολοκλήρωσαν την εικόνα της παχιάς γάτας που παίζει με το εξασθενημένο ποντίκι».
Τι έγινε πραγματικά με την δήθεν απόσυρση από την Γάζα;
«Η Γάζα μετά την απόσυρση ήταν ένα από τα πιο εξαθλιωμένα μέρη του κόσμου, με εκτεταμένη πείνα και τεράστια ανεργία και γι’ αυτό δεν έφταιγαν οι Παλαιστίνιοι: είτε υπό την Χαμάς είτε υπό την Φατάχ, η Γάζα δεν μπορεί να υπάρξει μόνη της. Αυτή η στενή λωρίδα γης περιβάλλεται από Ισραηλινά στρατεύματα και αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Οι κάτοικοί της δεν έχουν καμμία δυνατότητα να πουλήσουν τα προϊόντα τους ή να εισάγουν τα αναγκαία αγαθά παρά μόνο μέσα από λιμάνια που ελέγχουν οι Ισραηλινοί. Απομακρύνετε τα Ες-Ες από το Άουσβιτς και τοποθετήστέ τα στην περίμετρό του, δώστε πλήρη αυτονομία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά κρατήστε τις πύλες του κλειστές απ’ έξω. Αυτό σας δίνει μια εικόνα της Γάζας. Οι Εβραίοι κατέστρεψαν την βιομηχανία και το εμπόριο της Γάζας πολιορκώντας την: τα φρούτα και τα άνθη που εξήγαγε η Γάζα μαραίνοντο παραμένοντας επί ατελείωτες ώρες στο σημείο ελέγχου Karmi και μια επένδυση πολλών εκατομμυρίων δολλαρίων καταστράφηκε. Οι κάτοικοι μετάνοιωσαν ανοικτά για την νεόκοπη «ανεξαρτησία» τους, γιατί όταν ήταν υπό ισραηλινή κατοχή μπορούσαν τουλάχιστον να βγάζουν τα προς το ζην δουλεύοντας σε ισραηλινές βιομηχανίες και ο βομβαρδισμός από τους Ισραηλινούς ήταν πολύ πιο ήπιος, ενώ η «ανεξάρτητη» Γάζα υφίστατο ασταμάτητο σφυροκόπημα. Εκατοντάδες πύραυλοι και οβίδες εκτοξεύοντο κατά αυτής της μικρής λωρίδας γης καθημερινά, σκοτώνοντας λίγους αλλά σπάζοντας τα νεύρα όλων των κατοίκων της…
Αν οι Εβραίοι επρόκειτο να βομβαρδίσουν μέχρι εξοντώσεως εκατοντάδες χιλιάδες στην Γάζα, θα υπήρχε διεθνής αντίδραση, αλλά η καταστροφή, η πείνα και η δίψα είναι εξ ίσου αποτελεσματικά μέσα και δεν ξεσηκώνουν την συνείδηση του κόσμου και τόσο πολύ. Η καταστροφή του εργοστάσιου ηλεκτρικής παραγωγής στην Γάζα ήταν μια δαιμόνια απόφαση, επίσης: αυτός ο κτισμένος και ασφαλισμένος από τους Αμερικανούς ηλεκτροπαραγωγός σταθμός δρούσε ανταγωνιστικά με την ισραηλινή Ηλεκτρική Εταιρεία ως προς την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στους κατοίκους της Γάζας. Ακόμα και όταν δούλευε με την μισή δυναμικότητά του, ο σταθμός υπονόμευε το μονοπώλιο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος των Ισραηλινών. Τώρα καταστράφηκε και οι κάτοικοι της Γάζας είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν όλο το ηλεκτρικό τους ρεύμα από τους Εβραίους σε πολύ υψηλότερη τιμή. Συνδυάζοντας δουλειά με ευχαρίστηση, η καταστροφή αυτή επέτρεψε στους Εβραίους «να κάνουν τους Παλαιστίνιους να διψάσουν» και επιπλέον να πεινάσουν αφού η Γάζα δεν έχει ποταμούς και χρειάζεται ο ηλεκτρισμός για να δουλέψουν οι αντλίες του νερού».

Η Συνδιάσκεψη της Ρώμης και η υποκρισία των συμμάχων του Ισραήλ
Πάντως, ακόμα και σε αυτή την σύντομη «ανεξαρτησία» της Γάζας, οι κάτοικοί της απέδειξαν ότι είναι άνθρωποι και όχι ποντίκια, λέει ο Σαμίρ. Η πεισμωμένη εκτόξευση των αυτοσχέδιων πυραύλων τους ήταν ένα σημάδι τους αδούλωτου πνεύματός τους: αρνήθηκαν να ανταλλάξουν την πείνα με την υποταγή τους.
«Οι πύραυλοι Κασσάμ δεν είναι σε καμία περίπτωση όπλο με την σύγχρονη σημασία του όρου. Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό όπλο, για έναν καταπέλτη, στην καλύτερη περίπτωση: ένα σιδερένιο κομμάτι που προωθείται από μια απλή μηχανή και δεν μεταφέρει καθόλου εκρηκτικά. Κατασκευάζαμε και εκτοξεύαμε τέτοιους πυραύλους όταν είμαστε παιδιά στο δημοτικό. Σίγουρα, ένα ιπτάμενο σίδερο μπορεί να σκοτώσει αν κτυπήσει κάποιον κατακέφαλα, αλλά οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πολύ μικρές».
Η γενναία και καλοσχεδιασμένη επίθεση κατά της μονάδας των Ισραηλινών που τους πολιορκούσαν ήταν μια έκρηξη οργής και έδειξε τις μαχητικές ικανότητες των κατοίκων της Γάζας. Δεν είναι απλό πράγμα να επιτίθεσαι σε τανκς με γυμνά χέρια. Η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ χρησιμοποίησε αυτή την γενναία αντίσταση και την σύλληψη ενός μάχιμου στρατιώτη «εν ώρα καθήκοντος» ως πρόσχημα για να επιχειρήσει την εισβολή στην Γάζα, αλλά μην νομίζετε ότι το έκανε απρογραμμάτιστα. Η Haaretz (29/06/06) αποκάλυψε ότι τα σχέδια για μαζικές συλλήψεις των Παλαιστινίων ηγετών και για την νέα εισβολή τα είχαν προετοιμάσει εδώ και πολύ καιρό.
Το πόσο υποκριτικά είναι τα κλαψουρίσματα του Ισραήλ και των συμμάχων του φαίνεται από το εξής γεγονός: Προτού αναχωρήσει για την επίσκεψή της στην Μέση Ανατολή και την Ρώμη, η Κοντολίζα Ράϊς ρωτήθηκε από εκπροσώπους του Τύπου και καθόρισε ως εξής τους στόχους του ταξιδιού της: «Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να ενεργήσω διπλωματικά ώστε να γυρίσουν ο Λίβανος και το Ισραήλ στο πρότερο καθεστώς (status quo ante). Κάτι τέτοιο νομίζω ότι θα ήταν λάθος. Αυτό που ζούμε σήμερα είναι οι πόνοι της γέννας μιας Νέας Μέσης Ανατολής και ο,τιδήποτε κάνουμε πρέπει να ωθεί προς αυτή την γέννα και όχι στο παρελθόν» (πηγή: Ειδική Ενημέρωση για το Ταξίδι της στην Μέση Ανατολή, Στέητ Ντηπάρτμεντ, 21/07/2006).
Η Ουάσιγκτον γνωρίζει, λοιπόν, πολύ καλά ότι τα γεγονότα στον Λίβανο δεν έχουν καμμιά σχέση με την «απαγωγή» των στρατιωτών από την Χεζμπολλάχ, όπως διατυμπανίζει η φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα παγκοσμίως, αλλά είναι η εφαρμογή της θεωρίας των νεοσυντηρητικών (neocons) του Λευκού Οίκου περί «επικοδομητικού χάους», γράφει το ειδικό γαλλικό newsletter Voltaire της 25ης Ιουλίου.

Η Συνωμοσία για την Νέα Μέση Ανατολή
Η πρόθεση του Ισραήλ να καταλάβει μέρος του Λιβάνου και να δημιουργήσει νέα σύνορα στην περιοχή (αφήνοντας έναν μικρό Χριστιανικό Λίβανο ως μια νέα Φοινίκη) έχει πρωτοεκφρασθεί το 1957 και υπάρχει στα απομνημονεύματα του ιδρυτή του σιωνιστικού κράτους Μπεν Γκουριόν («Γράμμα του Δαυΐδ Μπεν Γκουριόν στον Moshe Sharett για την οικοδόμηση Μαρωνίτικου κράτους στον Λίβανο»).
Πάνω απ’ όλα, εντάσσεται μέσα σε ένα τεράστιο σχέδιο εποικισμού της Εγγύς Ανατολής, το «Σχέδιο για την υπεράσπιση του Βασιλείου» που συντάχθηκε το 1996 από την ομάδα των neocons, που αποτελούσαν τον κύκλο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νετανυάχου (όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως). Το σχέδιο αυτό, που εκπονήθηκε υπό την ηγεσία του «άρχοντα του σκότους», Ρίτσαρντ Περλ, είναι αντιπροσωπευτικό των ιδεών του ακραίου Σιωνισμού του Ζέεβ Ζαμποτίνσκι (στο ίδιο ρεύμα ανήκει και ο Εχούντ Ολμέρτ).
Το σχέδιο προέβλεπε:

1. Την ακύρωση των Συμφωνιών του Όσλο.
2. Την εξόντωση του Γιάσερ Αραφάτ (η νεώτερη έκθεση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών της Γαλλίας επιβεβαιώνει την εκδοχή της δολοφονίας του).
3. Την προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών.
4. Την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και στην συνέχεια την διαδοχική ανατροπή των καθεστώτων του Λιβάνου και της Συρίας.
5. Την διάλυση του Ιράκ με την δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κρατιδίου στα εδάφη του.
6. Το Ισραήλ γίνεται βάση των ΗΠΑ στην περιοχή για τον «πόλεμο των άστρων»…
Σε αυτό το ντοκουμέντο υπάρχουν όλα τα βήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση και προδιαγράφονται αυτά που θα ακολουθήσουν. Όπως είναι εύκολο να φανεί, μετά την σύγκριση με το σχέδιο (του Πενταγώνου;) που περιγράφει ο Ραλφ Πήτερς, πρώην ανώτερος Αμερικανός αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών του Στρατού, υπάρχουν εμφανείς διαφορές. Εδώ μιλάνε απερίφραστα για το «Μεγάλο Ισραήλ» και ξεκαθαρίζονται οι απειλές κατά του Ιράν, της Συρίας και της Χεζμπολλάχ και η απαίτηση της προσάρτησης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
Ακριβέστερα, σύμφωνα με το Voltaire, το σχέδιο καταστροφής του Λιβάνου παρουσιάσθηκε από την Τσαχάλ στην κυβέρνηση Μπους προ ενός έτους και ξανασυζητήθηκε στις 17 και 18 Ιουνίου στο Beaver Creek των ΗΠΑ. Εκεί ο Μπέντζαμιν Νετανυάχου και οι αρχι-Χριστιανοσιωνιστές Ρίτσαρντ Περλ και Νάθαν Σαράνσκυ («γκουρού» του Μπους, βλ. Τρίτο Μάτι τ.132, Στήλη «Κόκκινο Χάπι») επεξεργάσθηκαν τις τελευταίες λεπτομέρειες κατά την διάρκεια του Φόρουμ του Αμερικανικού Επιχειρηματικού Ινστιτούτου. Στην συνέχεια δόθηκε το «πράσινο φως» από τον Μπους.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στον Λίβανο αυτή την στιγμή εποπτεύονται από το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και το γενικό πρόσταγμα έχει ο στρατηγός Bantz Craddock, σπεσιαλίστας του «κινήματος των τεθωρακισμένων» από την εποχή της Καταιγίδας της Ερήμου στο Ιράκ και της εισβολής του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο (αποκαλύψεις της San Francisco Chronicle, 12/07/2006).
Όσο για τον Εχούντ Ολμέρτ, που ο διεθνής τύπος τον εκθείαζε ως «προοδευτικότερο» του Σαρόν, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την καταλληλότερη επιλογή για την εφαρμογή αυτού του Σχεδίου. Γυιός Ουκρανοεβραίου εθνικιστή, που μετανάστευσε από την …Κίνα στο Ισραήλ στα τέλη της δεκαετίας του ’30, μεγάλωσε και γαλουχήθηκε μέσα σε μια κλειστή κοινότητα οπαδών του Ζέεβ Ζαμποτίνσκι. Ο πατέρας του, Μορντεχάϊ, βουλευτής του υπερεθνικιστικού κόμματος Χερούτ, εντύπωσε στα παιδιά του τον θαυμασμό για τον θεωρητικό του «Μεγάλου Ισραήλ», Ζέεβ Ζαμποτίνσκι. Ο Εχούντ Ολμέρτ ξαφνικά και αναπάντεχα έγινε πρωθυπουργός στις 5 Ιανουαρίου του 2006, αφ’ ότου ο Αριέλ Σαρόν έπεσε…, κατά περίεργο τρόπο, σε βαθύ κώμα (Le Monde, 29/03/2006)…
Βλέπετε ότι, τελικά, τίποτα δεν γίνεται τυχαία!

Μέση Ανατολή: Το Ισραήλ και η Λογική των Ασσασσίνων
Όποτε επιτίθενται οι Εβραίοι, πρόκειται για δίκαιο πόλεμο, όταν τους επιτίθενται, πρόκειται για τρομοκρατία! Αυτή η «μανία» είναι μια σταθερή παράμετρος στις σχέσεις Ισραήλ-Αυτοχθόνων: όταν οι Εβραίοι επιτίθενται στους αυτόχθονες, πρόκειται για δίκαιη εκδίκηση, όταν αυτοί αντεπιτίθενται, πρόκειται για πογκρόμ, τονίζει ο Ίσραελ Σαμίρ.
«Πολύ πριν οι Εβραίοι δυσφημήσουν τους Παλαιστίνιους ως τρομοκράτες, είχαν συκοφαντήσει τους προηγούμενους αυτόχθονες γείτονές τους: τους Πολωνούς, τους Ουκρανούς, τους Ρώσσους, τους Ισπανούς, τους Γερμανούς και έναν σωρό άλλους ως υπάνθρωπους και εμπαθείς αντισημίτες. Αν κατανοήσουμε την δυσφήμιση που κάνουν στους Παλαιστίνιους, ίσως επανεξετάσουμε και τις κατηγορίες προς τους άλλους και ολόκληρος ο μύθος περί Εβραϊκών μαρτυρίων και διωγμών θα καταρρεύσει.
»Τότε, το πρόβλημα της Παλαιστίνης, ή μάλλον το πρόβλημα της εβραϊκής κακομεταχείρισης όλων των μη-Εβραίων θα φανεί σαν ένα παληό πρόβλημα, γιατί ο τρόπος που οι Εβραίοι δρουν σήμερα είναι προφανώς ο τρόπος που δρούσαν –όταν μπορούσαν- και εχθές. Πολύ πριν το τείχος του απαρτχάϊντ χωρίσει την Παλαιστίνη, οι Εβραίοι δεν επέτρεπαν σε κανέναν αυτόχθονα Ισπανό να μπει στην περίτοιχη πόλη της Lucena (πόλη στην Κόρδοβα), όπου είχαν την εξουσία. Πολύ πριν βομβαρδίσουν την Γάζα, γέμισαν την Δεξαμενή του Μαμίλλα στην Ιερουσαλήμ με το αίμα των σφαγιασμένων Χριστιανών. (σ.σ.: Πρόκειται για ένα γεγονός που συνέβη στον οικισμό Μαμίλλα, έξω από την πύλη Γιάφα της Ιερουσαλήμ, το 614 μ.Χ., όταν η Παλαιστίνη αποτελούσε μέρος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η περιοχή κατοικείτο από χριστιανούς Παλαιστινίους. Τότε, οι ντόπιοι Εβραίοι βοήθησαν τους Πέρσες να κατακτήσουν τους Αγίους Τόπους. Μετά την νίκη των Περσών, οι Εβραίοι οδήγησαν και σφαγίασαν εκεί 60.000 Παλαιστινίους της Ιερουσαλήμ).
»Αυτά είναι τα καλά νέα για τους απογόνους των Εβραίων: μας κάναν πλύση εγκεφάλου για την «αντισημιτική» ανθρωπότητα. Είναι προτιμότερο να ενοχοποιήσει κανείς τον εαυτό του παρά να κατηγορήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, γιατί έτσι μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετανοιώσει για τους τρόπους του. Είναι καλύτερα να αποφεύγουν κάποιον για τις πορδές του, παρά για την φυλή του. Είναι λιγότερο αξιοπρεπές, αλλά μπορείς να το αντιμετωπίσεις ευκολότερα».
Η Χαμάς είχε δίκιο όταν αρνήθηκε να αναγνωρίσει το Εβραϊκό κράτος, επισημαίνει ο Ίσραελ Σαμίρ: Με κανένα τρόπο δεν μπορεί το κράτος αυτό να γίνει ένας ανεκτικός γείτονας, είτε είναι στην εξουσία το Εργατικό Κόμμα του Πέρετζ είτε η Καντίμα του Ολμέρτ. «Το κράτος αυτό πρέπει να διαλυθεί, όπως το δολοφονικό «κράτος» των Ασσασσίνων που κάποτε ήλεγχε την Μέση Ανατολή. Οι Ασσασσίνοι αντλούσαν την δύναμή τους από την ικανότητα και την ετοιμότητά τους να δολοφονήσουν τους εξέχοντες ηγέτες των Σταυροφόρων και των Μουσουλμάνων, ενώ άφηναν να ζήσουν μόνον οι αδύναμοι κυβερνήτες οι οποίοι δεν τολμούσαν να τους θίξουν.
Οι Εβραίοι κάνουν το ίδιο πράγμα: μερικές φορές με το σπαθί, μερικές φορές με τα λεφτά τους, άλλες φορές με τα μίντιά τους, αλλά δεν αφήνουν να εμφανισθεί κανένας ισχυρός ηγέτης στην σφαίρα επιρροής τους.
Οι «δολοφονίες» από τα μέσα ενημέρωσης είναι οι πιο συχνές. Αν αποφασίσουν να «σκοτώσουν» ένα πρόσωπο με τα μίντιά τους, προσπαθούν να εξαλείψουν κάθε αναφορά στο όνομά του. Αν αυτό δεν λειτουργήσει, του επιτίθενται ad hominem, διαδίδοντας ψέματα και συκοφαντίες.
Οι «δολοφονίες» με χρηματισμό είναι επίσης συχνές.
Οι δολοφονίες «με το σπαθί» γίνονται όταν δεν λειτουργήσει τίποτε άλλο, όπως στην περίπτωση του Σεΐχη Αλ-Γιασσίν. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι ηγέτες δολοφονήθηκαν κατά τον ίδιο τρόπο μέχρι σήμερα από τους Εβραίους…
Η Αρπαγή της Γάζας ταιριάζει πάρα πολύ με αυτό το πρότυπο που έχει αποδειχθεί μέσα από τους αιώνες. Η Εβραϊκή εξουσία ποτέ δεν είχε σκοπό να δώσει στους αιχμάλωτους «γκογίμ» μη-Εβραίους την δυνατότητα να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Πιο εύκολο είναι να γίνει μια γάτα χορτοφάγος. Στα 1880 ο Ντοστογιέφσκυ προφήτευσε: αν και όταν οι Εβραίοι αποκτήσουν εξουσία, θα μας γδάρουν όλους ζωντανούς. Στην Παλαιστίνη η προφητεία αυτή έχει επαληθευθεί. Δεν είναι ζήτημα έμφυτης τάσης των Εβραίων: μπορεί κάποιος Εβραίος να είναι καλός και να κάνει το καλό, ένας μεμονωμένος Εβραίος μπορεί να μετανοήσει, αλλά «οι Εβραίοι» δεν μπορούν γιατί αυτή η συλλογική πολιτική τους σκοπό έχει τον ανταγωνισμό και την σύγκρουση με τους αυτόχθονες, είτε πρόκειται για την Παλαιστίνη είτε για άλλη χώρα».
Είναι εκπληκτικό το πόσο σημαντικές ζυμώσεις έχουν προκαλέσει οι τελευταίες εξελίξεις μέσα στο ίδιο το Εβραϊκό στοιχείο, όσο και αν αυτές δεν προβάλλονται από τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης.
Ένας κάτοικος της Γιάφας, ο Ανουάρ Σάκκα, έγραψε σε ένα γράμμα προς το εβραϊκό περιοδικό Tikkun: «Μέσα από την ιστορία των Εβραίων, δυστυχώς όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, προκύπτει ότι πάντα δρούσαν ως αυτοκαταστροφικοί υπερασπιστές της υπεροχής τους. Ως μειονότητα που ζούσε σε μια χώρα και απολάμβανε των πολιτικών της δικαιωμάτων, πάντα ανταγωνιζόντουσαν τους πολίτες γείτονές τους κυριαρχώντας απόλυτα στην οικονομία τους, στα μέσα ενημέρωσης, στον τρόπο ζωής κλπ… χωρίς κανένα μέτρο, σε βαθμό που αυτό δημιουργούσε τρομερές επιπτώσεις για τις οποίες έπρεπε να πληρώσουν βαρύ τίμημα. Η ίδια περίπτωση ισχύει και στην Παλαιστίνη…».
Δυστυχώς κάποιοι στην Μέση Ανατολή δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να τα βάλουν με όλο τον πλανήτη. Όσο και αν οι μεσσιανικές θρησκευτικές τους καταβολές το επιβάλλουν… Είναι κρίμα που μέσα στο ανθρωποκτόνο μένος τους δεν ακούν πως «Βαριά είναι του λαού η φωνή, θυμό γιομάτη…» (Αισχύλου, Αγαμέμνων) …και δεν καταλαβαίνουν ότι «από το βλέμμα των θεών, τ’ άγρυπνο, δεν ξεφεύγουν όσοι θανάτωσαν πολλούς»…