>ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ: Ρωσικό άγημα πεζοναυτών τιμά την 28η Οκτωβρίου στις Σπέτσες

>http://www.youtube-nocookie.com/v/NGP8eMhM9jM?fs=1&hl=el_GR&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b
Ρώσοι Πεζοναύτες βρέθηκαν στο νησί των Σπετσών ανήμερα της εθνικής μας επετείου και συμμετείχαν μαζί με την μπάντα του πλοίου τους στον εορτασμό της επετείου. Το ρωσικό πλοίο YAMAL βρέθηκε στην Ελλάδα κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης για τον εορτασμό της επετείου της ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Κατά την διάρκεια της επιστροφής του έκανε μια στάση στις Σπέτσες και γιόρτασε μαζί με τους κατοίκους την 28η Οκτωβρίου. Οι Ρώσοι στρατιώτες καταχειροκροτήθηκαν από τους κατοίκους ιδιαιτέρως όταν απέδωσαν τιμές και στο μνημείο της Μπουμπουλίνας που βρίσκεται στην παραλία του νησιού. Παρέλασαν μαζί με τους μαθητές στην παραλιακή οδό και οι κάτοικοι είδαν ότι η μακραίωνη ελληνορωσική φιλία είναι πάντα ζωντανή.
koukfamily

Advertisement

>1981-2020: Παραδίδοντας την Ελλάδα στους δανειστές της

>

Στη διάρκεια της δεκαετίας 2010-2020 η χώρα θα προχωρά στο τούνελ μίας οικονομικής άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές της, υποθηκεύοντας την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους.

του Πάνου Παναγιώτου*
Την περασμένη εβδομάδα η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας κατέθεσε πρόταση για την αλλαγή της εθνικής νομοθεσίας ώστε να επιτραπεί στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα. Τα καλυμμένα ομόλογα είναι εργαλεία χρέους που υποχρεώνουν το δανειολήπτη να εξασφαλίζει το δανειστή με ενέχυρο σε ένα τμήμα των περιουσιακών του στοιχείων το οποίο επιλέγεται σε συνεργασία με το δανειστή και περιλαμβάνει τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη (ονομάζεται: ‘pool’ – ‘πισίνα’).

Το τμήμα αυτό επιβάλλεται να έχει μεγαλύτερη αξία από το ύψος του δανείου ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή εξασφάλιση στο δανειστή και ξεχωρίζεται από τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη έτσι ώστε σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου ο δανειστής να έχει πρόσβαση σε αυτό πριν από οποιονδήποτε άλλο δικαιούχο ενώ επιπλέον έχει πρόσβαση και στα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη. Τέλος, ο δανειστής έχει το δικαίωμα συνεχούς εποπτείας και διενέργειας ελέγχων επί του ενεχυριασμένου τμήματος της περιουσίας του δανειολήπτη και μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει περιουσιακά στοιχεία σε αυτό ανά πάσα στιγμή αν κριθεί ότι δεν εξασφαλίζεται δεόντως από την αρχική επιλογή ενεχυριασμένων περιουσιακών στοιχείων. Μέχρι σήμερα οι τράπεζες της Αυστραλίας απαγορεύεται να εκδώσουν καλυμμένα ομόλογα, καθώς η έκδοση τους συγκρούεται με το ισχύον τραπεζικό δίκαιο της χώρας το οποίο ορίζει ότι τα συμφέροντα των καταθετών μίας τράπεζας πρέπει να προηγούνται αυτών των δανειστών της. Στην περίπτωση έκδοσης καλυμμένων ομολόγων τα συμφέροντα των δανειστών προηγούνται αυτών όλων των υπολοίπων, συμπεριλαμβανομένων και των καταθετών των τραπεζών και έτσι σε περίπτωση οποιασδήποτε αδυναμίας πληρωμής οι δανειστές μπορούν να κατασχέσουν ακόμη και τις καταθέσεις στην τράπεζα.
Η συζήτηση για την θέσπιση ή όχι μίας νομοθεσίας που θα επιτρέπει στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα, με πολιτικούς και τραπεζίτες να εκφράζουν δημόσια τα επιχειρήματα τους και η χρονική στιγμή που επιλέγεται να συμβεί αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την παγκόσμια διόγκωση του κρατικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και με την προοπτική μίας αργής εξόδου της διεθνούς οικονομίας από τη μεγαλύτερη κρίση της των τελευταίων 80 ετών παρά με το πρόβλημα χρέους της ίδιας της Αυστραλίας, καθώς το χρέος της χώρας είναι από τα μικρότερα στον κόσμο. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που το έξυπνο χρήμα δε βιάστηκε ούτε πίεσε την Αυστραλία να ψηφίσει νωρίς νόμους με στόχο τη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών, αφού η χώρα θεωρείται εξαιρετικά μικρού ρίσκου με μηδενικές πιθανότητες πτώχευσης.
Δε συνέβη το ίδιο και στην Ελλάδα, όμως, όπου η προετοιμασία για την προστασία των δανειστών από το ενδεχόμενο πτώχευσης ξεκίνησε στις αρχές τις περασμένης δεκαετίας και κατέληξε στην ψήφιση της νομοθεσίας που επέτρεψε την έκδοση καλυμμένων ομολόγων το 2003, σε φαινομενικά ανύποπτο χρόνο, άνευ πολιτικών αντιδράσεων και κάτω από τη ‘μύτη’ των Ελλήνων πολιτών.
Το ίδιο είχε συμβεί και το 1920, όταν η Ελλάδα ψήφισε σχετική νομοθεσία που ρύθμιζε τη διαδικασία έκδοσης ομολογιών, η οποία περιλάμβανε όρους που θα προστάτευαν τους δανειστές από μία ενδεχόμενη αδυναμία αποπληρωμής τους, κάτι το οποίο και τελικά συνέβη μέσα στα επόμενα χρόνια. Από το 1922 και μετά η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με δραματικά δημοσιονομικά προβλήματα και οι δανειστές της πίεσαν και πέτυχαν τη ‘διχοτόμηση’ της δραχμής, με τη μισή αξία της να παραμένει στον κάτοχο της και την υπόλοιπη μισή να αποδίδεται στο κράτος με αντάλλαγμα δάνεια 20αετίας με 6,5% επιτόκιο, τα οποία, φυσικά, ποτέ δεν πληρώθηκαν. Ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ και τέλος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που έδωσε τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1981, ξεκινούσε ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς κύκλους οικονομικής ανάπτυξης, ο οποίος έμελλε να κρατήσει μέχρι το 2000 και κατά τη διάρκεια του ο κόσμος άλλαξε θεαματικά. Αντί, ωστόσο, η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές συνθήκες της δεκαετίας του ΄80, της πρώτης εκ των δύο δεκαετιών παγκόσμιας ανάπτυξης, ώστε να αναπτυχθεί χωρίς να αυξήσει το χρέος της και χωρίς να επιβαρύνει τα δημοσιονομικά της μεγέθη, επέλεξε να ακολουθήσει μία πολιτική παροχών βασισμένων στην υπερβολική επέκταση του κρατικού δανεισμού, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτιναχθεί πάνω από το 100% μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, από το 34,5% το 1981, με παράλληλη απογείωση του πληθωρισμού ο οποίος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄κυμαίνονταν στο 19% (φτάνοντας μέχρι και στο 25% το 1985), ποσοστό τριπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η Ελλάδα είχε μία και μοναδική ευκαιρία να μειώσει το χρέος που είχε συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄ και αυτή της δόθηκε στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, η οποία χαρακτηρίστηκε, επίσης, από θεαματική διεθνή ανάπτυξη και εξαιρετικά ευνοϊκό διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον. Έχοντας φτάσει, όμως, το 1991 να ξοδεύει το 12% του ΑΕΠ της για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων της και με τους πολιτικούς ιθύνοντες να έχουν εθιστεί στην εύκολη λύση του δανεισμού, ένα τέτοιο εγχείρημα αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο κάτι το οποίο οι δανειστές της Ελλάδας το γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα.
Έτσι, όταν έφτασε η ώρα της υπογραφής της συνθήκης του Μάαστριχ οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης έπρεπε να αποφασίσουν αν θα επέτρεπαν στην Ελλάδα να την υπογράψει, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούσε σε καμία περίπτωση τα κριτήρια που αυτή έθετε ή αν θα την πίεζε να βελτιώσει τα οικονομικά της προκειμένου να μη βρεθεί οικονομικά απομονωμένη. Επελέγη το δεύτερο γιατί αυτό εξυπηρετούσε τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη του Μάαστριχ αν και η οικονομία ταλανίζονταν από πληθωρισμό της τάξης του 19,8% όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 4,07% και αν και το δημοσιονομικό έλλειμμα της ήταν της τάξης του 11,5% όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 3,64%.
Η αποτυχία πραγματικής σύγκλισης με τις ευρωπαϊκές οικονομίες διαιώνισε την πολιτική εξάρτησης από δανεικά κεφάλαια και οδήγησε στην υιοθέτηση μεθόδων δημιουργικής λογιστικής προκειμένου να αποκρυφτεί η πραγματικό οικονομική εικόνα της χώρας και να μεταφερθεί η λύση των προβλημάτων της αργότερα. Σύμφωνα με μία σειρά παλαιών και νεότερων εκθέσεων του ΔΝΤ και της ΕΕ από το 1996 και μετά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία τελούν υπό αμφισβήτηση ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις περί των ‘ελληνικών στατιστικών’ αυτά θεωρούνται παραποιημένα τουλάχιστον από τα τέλη του 90΄και μετά.
Φτάνοντας στο τέλος της δεκαετίας του 90΄και έχοντας χάσει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τον 20αετή κύκλο διεθνούς ανάπτυξης η Ελλάδα είχε μόνον έναν τρόπο, πλέον, να εξασφαλίσει την παραμονή της στο κλαμπ των αναπτυγμένων κρατών, συνεχίζοντας την πολιτική υπερβολικού δανεισμού και δημιουργικής λογιστικής με τη συναίνεση και τη συνενοχή ΗΠΑ και Ευρώπης. Έτσι, εντάχθηκε στην ΕΕ παρά το γεγονός ότι το χρέος της ήταν μεγαλύτερο του 100% του ΑΕΠ και το πραγματικό της δημοσιονομικό έλλειμμα άγνωστο.
Όλα αυτά λάμβαναν χώρα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των δανειστών της Ελλάδας, οι οποίοι συνέχιζαν να καλύπτουν τις δανειακές της ανάγκες ξεκινώντας, ωστόσο, τις διαδικασίες που θα εξασφάλιζαν τα συμφέροντα τους σε περίπτωση μίας μελλοντικής αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων της. Έτσι, από τις αρχές του 2000 οι δανειστές πίεσαν για την θέσπιση νέων νομοθεσιών που θα επέτρεπαν στις ελληνικές τράπεζες την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και το 2003 πέτυχαν την ψήφιση του σχετικού νόμου ανοίγοντας την πόρτα για την αρχή της περιόδου επιβάρυνσης του ελληνικού χρέους με βαριά ενέχυρα.
Ακολούθησε η περίοδος ανάπτυξης από το 2003 μέχρι το 2007 η οποία, όμως, στηρίχτηκε στην επέκταση του ιδιωτικού δανεισμού και στη δημιουργία μίας φούσκας στην αγορά ακινήτων και το 2007 ήταν πια ξεκάθαρο για τους δανειστές ότι η αρχή του τέλους για την Ελλάδα είχε φτάσει. Τότε μεθόδευσαν τη θέσπιση νέων, συμπληρωματικών νόμων για την αγορά καλυμμένων ομολόγων δυστυχώς, όπως και το 2003, δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη πολιτική αντίδραση ή ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη σοβαρότητα του θέματος. Οι νέοι νόμοι ψηφίστηκαν και έχει ενδιαφέρον μία γρήγορη ματιά σε αυτούς από το φύλλο της 1ης Αυγούστου του 2007 της εφημερίδας της Κυβέρνησης, όπου διαβάζουμε τα εξής:
Τα πιστωτικά ιδρύματα δύνανται να εκδίδουν καλυμμένες ομολογίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου και συμπληρωματικά του ν. 3156/2003.
Το κάλυμμα των καλυμμένων ομολογιών δύναται να συνίσταται σε απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως και συμπληρωματικά σε απαιτήσεις από παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα …, σε καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα και σε κινητές αξίες, όπως ορίζεται ειδικότερα με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος.
Επί του καλύμματος συνιστάται νόμιμο ενέχυρο υπέρ των ομολογιούχων … οι οποίοι αναφέρονται ως εξασφαλιζόμενοι δανειστές στο πρόγραμμα των ομολογιών. Σε περίπτωση που ορισμένα από τα περιουσιακά στοιχεία που συνιστούν το κάλυμμα των ομολογιών διέπονται από ξένο δίκαιο, θα συστήνεται εμπράγματη εξασφάλιση επ’ αυτών υπέρ των ομολογιούχων και των λοιπών εξασφαλιζόμενων δανειστών.
Οι απαιτήσεις που συγκαταλέγονται στο κάλυμμα των ομολογιών αναφέρονται ονομαστικά σε έγγραφο που υπογράφεται από τον εκδότη και τον θεματοφύλακα και καταχωρείται σε περίληψη που περιέχει τα ουσιώδη σημεία του. Με τον ίδιο τρόπο δύνανται να αντικαθίστανται απαιτήσεις που συνιστούν μέρος του καλύμματος με άλλες ή να προστίθενται απαιτήσεις στο κάλυμμα.
Με καλυμμένες ομολογίες δύνανται να εξομοιούνται οι ομολογίες που εκδίδονται από νομικό πρόσωπο ειδικού σκοπού, που εδρεύει είτε στην Ελλάδα είτε σε κράτος − μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, και που αποκτά απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως από πιστωτικό ίδρυμα που εδρεύει στην Ελλάδα
Παρά τους παραπάνω νόμους χρειάστηκε μία ακόμη τροποποίηση στην ελληνική νομοθεσία το 2008, προκειμένου η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας να ξεπεράσει και το τελευταίο εμπόδιο για την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και μετά και από αυτήν την τροποποίηση ο δρόμος άνοιξε διάπλατα και τον περπάτησαν τόσο η Εθνική, όσο και η Alpha, η Marfin και η Eurobank, με την έκδοση καλυμμένων ομολόγων να γίνεται, πλέον, η νέα εθνική μόδα. Έτσι, για παράδειγμα, μέσα στο καλοκαίρι του 2010 η Εθνική ανακοίνωσε πρόγραμμα έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αξίας 15 δις ευρώ, συμπληρωματικού προηγούμενου πρόσφατου προγράμματος της ύψους 3 δις ευρώ.
Σταδιακά και σταθερά, μερικές από τις σημαντικότερες ελληνικές τράπεζες προβαίνουν σε όλο και μεγαλύτερες εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, τα οποία λαμβάνουν πολύ χαμηλές βαθμολογίες από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης και η νέα αυτή τάση δημιουργεί μία δεξαμενή χρέους το οποίο έχει ως ενέχυρο, κυρίως, στεγαστικά δάνεια. Μελετώντας ενδεικτικά μία έκδοση καλυμμένων ομολόγων ελληνικής τράπεζας αξίας 5 δις ευρώ, βρίσκουμε στην ‘πισίνα’ του στεγαστικά δάνεια στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, τα νησιά του Ιονίου, τη Θράκη και την Ήπειρο. Με το περιεχόμενο της ‘πισίνας’ να αποτελεί το κάλυμμα του ομολόγου, δηλαδή αυτό πάνω στο οποίο ο δανειστής έχει ‘ενέχυρο’ σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής του δανειολήπτη, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου η κυριότητα των στεγαστικών αυτών δανείων περάσει στα χέρια των δανειστών της τράπεζας. Αν η απάντηση είναι θετική, όπως ορίζεται από τη σχετική νομοθεσία, τότε μέσω των προγραμμάτων καλυμμένων ομολόγων των ελληνικών τραπεζών έχει δημιουργηθεί ένα μηχανισμός υποθήκευσης ελληνικής περιουσίας (και μάλιστα χωρίς όριο ως προς το ποσό της ‘κάλυψης’ των δανειστών που μπορεί να επιτευχθεί μέσω αυτού), κάτι που δε φαίνεται ιδιαίτερα σοφό αν λάβουμε υπόψη την χρηματοπιστωτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, για την οποία μέχρι και σήμερα οι τιμές των ασφαλίστρων των ελληνικών ομολόγων τη δείχνουν ως δεύτερη πιθανότερη προς πτώχευση στον κόσμο.
Επιπλέον ο μηχανισμός αυτός ρυθμίζεται από μία νομοθεσία που εξασφαλίζει τους δανειστές των τραπεζών έναντι των Ελλήνων καταθετών τους στην περίπτωση οποιασδήποτε περίπτωσης αδυναμίας ή καθυστέρησης αποπληρωμής τους και έτσι το δεύτερο ερώτημα είναι πώς προστατεύονται οι καταθέτες των τραπεζών, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, σε περίπτωση που λάβει χώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η νομοθεσία περί έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αποτέλεσε το πρώτο βήμα στη διαδικασία οριστικής εξασφάλισης των δανειστών από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από την ελληνική πλευρά (εν προκειμένω τις ελληνικές τράπεζες), δημιουργώντας ένα μηχανισμό υποθήκευσης ελληνικής ιδιωτικής περιουσίας και εξασφαλίζοντας νομικά το δικαίωμα των δανειστών να έχουν πλήρη εποπτεία της εικόνας των δανειοληπτριών τραπεζών και έλεγχο στην ‘πισίνα’ των περιουσιακών στοιχείων που τους κάλυπταν.
Το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα για τους δανειστές της Ελλάδας ήταν η εξασφάλιση τους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από το ελληνικό κράτος, μέσω της ψήφισης μίας αντίστοιχης με αυτής των καλυμμένων ομολόγων νομοθεσίας.
Πρώτο εμπόδιο στο στόχο των δανειστών ήταν η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε νομικού ερείσματος για την ψήφιση μίας νομοθεσίας από την ελληνική πλευρά που να τους κάλυπτε σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης, παρέχοντας τους εμπράγματες ασφάλειες έναντι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας για τα δάνεια τους αλλά και τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα δάνεια, τελικά, να αποπληρωθούν. Είναι ευκόλως αντιληπτό πως αν ετίθετο τέτοιο θέμα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα προκαλούσε άνευ προηγουμένου αντιδράσεις τόσο πολιτικές όσο και λαϊκές.
Το δεύτερο εμπόδιο στο στόχο δανειστών προέκυπτε από τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας:
α) Ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένο (80-90%) σε ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως γαλλικές, γερμανικές, ελβετικές και βρετανικές και έτσι απειλούσε με κρίση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και συνάμα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία των παραπάνω κρατών σε περίπτωση ελληνικής αδυναμίας αποπληρωμής του.
β) Το 90% του ελληνικού χρέους διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να προβεί σε αλλαγή της νομοθεσίας και να υποχρεώσει τους δανειστές να συμμετέχουν σε μία εθελοντική αναδιάρθρωση του, κάτι πολύ θετικό για την Ελλάδα αλλά όχι για τους δανειστές.
γ) Το 100% του ελληνικού χρέους ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και έτσι οι δανειστές ήταν κατά 100% ‘μη εξασφαλισμένοι’ σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του ή πτώχευσης του ελληνικού κράτους. Η λύση στα παραπάνω προβλήματα ήρθε με την ‘ελληνική κρίση’ η οποία, πέρα από όλα τα δώρα που έφερε σε Ευρώπη και ΗΠΑ (για τα οποία είχαν γίνει πολλές προβλέψεις σε παλαιότερα άρθρα οι οποίες, πια, αποτελούν επιβεβαιωμένα γεγονότα), οδήγησε την Ελλάδα στην υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ και στο Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ., δημιουργώντας την πολυπόθητη νομοθεσία που εξασφάλισε τα εξής:
α) Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το ‘τοξικό’ ελληνικό χρέος και τη μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απ’ όπου θα γίνει η διαχείριση του.
β) Την αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος από το ελληνικό στο αγγλικό, καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
γ) Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου ακυρώνοντας το δεύτερο εξαιρετικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
δ) Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και την υποχρέωση της Ελλάδας να υπακούει στις υποδείξεις των δανειστών της, ώστε να εξασφαλιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.
Συμπερασματικά, η νομοθεσία περί καλυμμένων ομολόγων και οι όροι που έγιναν αποδεκτοί από την Ελλάδα και περιέχονται στο λεγόμενο ‘μνημόνιο’, ολοκλήρωσαν τη νομική πλευρά της εξασφάλισης των δανειστών των ελληνικών τραπεζών και των δανειστών του ελληνικού κράτους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από τις πρώτες ή το δεύτερο και άνοιξαν το δρόμο για μία ελεγχόμενη πτώχευση την οποία βιώνουμε, ήδη, από τις αρχές του 2010 και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε για τα επόμενα χρόνια, με τις προβλέψεις μεγάλων οικονομικών κέντρων του εξωτερικού όπως το CERP (Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσιγκτον) να τοποθετούν την παράταση αυτής της κατάστασης, με τη μία ή την άλλη μορφή, τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η χώρα θα συνεχίσει να προχωρά στο τούνελ μίας οικονομικής άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές της, υποθηκεύοντας την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους και ελπίζοντας ότι μετά την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή θα έρθει η ώρα της λήψης του αντίδωρου για τα όσα δεινά θα έχει υποφέρει, μόνο για να καταλάβει, τελικά, ότι το τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό.
* Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA

Ελληνική Κοινότητα Τεχνικής Ανάλυσης
Greek Society of Technical Analysis Limited
161 Elm Grove, Hampshire, PO5 1LU, UK

>Έκρηξη στην πλατεία Ταξίμ στην Πόλη – Λόγος και για Ελληνες τραυματίες

>

Όπως μετέδωσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Τουρκίας, στις 10:38 το πρωί, σημειώθηκε μεγάλης ισχύος έκρηξη σε ένα από τα πλουσύχναστα μέρη της Κωνσταντινούπολης , την πλατεία Ταξίμ, με στόχο κλόυβα των τουρκικών ΜΑΤ που βρισκόταν εκεί. Πρώτες πληροφορίες αναφέρουν πως πρόκειται για επίθεση αυτοκτονίας, ενώ επίσης έγινε γνωστό πως υπάρχουν συνολικά 22 τραυματίες-δώδεκα πολίτες και δεκα αστυνομικοί- από τους οποίους των τριών η κατάσταση κρίνεται ως ιδιαίτερα κρίσιμη. Σύμφωνα μάλιστα με τελευταίες πληροφορίες που μεταδίδονται από τα τουρκικά μμε, μεταξύ των τραυματιών βρίσκονται έλληνες και ιρανοί τουρίστες που βρίσκονταν στην πλατεία κατά την ώρα της έκρηξης.

Μέχρι στιγμής οι πληροφορίες αυτές δεν μπορούν να επαληθευτούν από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Σύμφωνα με τον αρχηγό της αστυνομίας Χουσείν Τσαπκίν, δύο από τους τραυματίες αστυνομικούς είναι σε σοβαρή κατάσταση. Ανέφερε επίσης ότι ένας άνδρας ήταν ο βομβιστής αυτοκτονίας χωρίς να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες. Σύμφωνα με τον X. Τσαπκίν, στόχος της επίθεσης ήταν αστυνομικοί, ωστόσο δεν είναι ακόμα γνωστό ποιοί βρίσκονται πίσω από την επίθεση αυτή. Το ΡΚΚ, αλλά και άλλες οργανώσεις έχουν πραγματοποιήσει βομβιστικές επιθέσεις στο παρελθόν στην Κωνσταντινούπολη. Η Αλ-Κάιντα ήταν πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη το 2003 που στοίχισαν τη ζωή σε 57 ανθρώπους και τραυμάτισαν εκατοντάδες.

newscode

>Απίστευτη επίθεση Πάγκαλου στους ένστολους: "Είστε ότι πιο αντιπαραγωγικό"!

>

Νέο σοκ στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Ως τον «πιο αντιπαραγωγικό κλάδο του ελληνικού λαού»,χαρακτήρισε το προσωπικό των ΕΔ και των Σωμάτων Ασφαλείας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στην πρωϊνή εκπομπή της ΝΕΤ, «Σαββατοκύριακο». Μετά το «όλοι μαζί τα φάγαμε», ο κ.Πάγκαλος «ξαναχτυπά». «Ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας»,είπε ο κ.Πάγκαλος,προκαλώντας ήδη νέο κύμα οργής στους ένστολους. Η κόντρα του κ.Πάγκαλου με όποιον φοράει στολή ξεκινά ουσιαστικά από την εποχή της κρίσης των Ιμίων και όσα δραματικά ακολούθησαν.

Ο κ.Πάγκαλος ανήκε σ΄ αυτούς που είχαν την άποψη ότι για την ατυχή κατάληξη της κρίσης έφταιγαν αποκλειστικά οι στρατιωτικοί και φέρεται να έχει υποστηρίξει τότε ότι μερικοί καλοί διπλωμάτες είναι χρησιμότεροι από ένα στρατιωτικό σύνταγμα. Η σύγκρουσή του με τον τότε Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Χρίστο Λυμπέρη ήταν σφοδρή. Με την έναρξη της λαίλαπας των περικοπών στους ένστολους ο κ.Πάγκαλος αρκετές φορές έχει βρεθεί απέναντι από τους ένστολους με παρόμοιες δηλώσεις. Ωστόσο μετά από περικοπή του 30% του εισοδήματός τους, με το ΜΤΣ να έχει ήδη κηρύξει «πτώχευση» και τα οικονομικά προβλήματα να πνίγουν στρατιωτικούς και στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας,η νέα επίθεση Πάγκαλου χαρακτηρίζεται ατυχέστατη και είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και πιθανόν αρκετές εκατοντάδες παραιτήσεων.Η απαξίωση στην οποία οδηγούν ότι φοράει στολή σ΄ αυτή τη χώρα είναι αλήθεια ότι πλέον έχει αρχίσει να ξεπερνάει τα όρια.

onalert

>Καθηγητής Γεωλογίας κ. Αντώνης Φώσκολος: Τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου στην Κρήτη

>http://www.youtube-nocookie.com/v/nmm9poor-V8?fs=1&hl=el_GR&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b

>Συνάντηση Αρχιεπισκόπου με τους πέντε αστυνομικούς που αρνήθηκαν να παραλάβουν την «κάρτα του πολίτη»

>

Η Εκκλησία είναι σύμφωνη με οποιαδήποτε κίνηση προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου, είπε ο Μακαριώτατος στη συνάντησή του με τους πέντε αστυνομικούς που δεν δέχτηκαν τη νέα τους ταυτότητα (30.10.2010). Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συναντήθηκε σήμερα στις 12 το μεσημέρι στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τους πέντε αστυνομικούς που δεν δέχθηκαν να παραλάβουν τη νέου τύπου υπηρεσιακή τους ταυτότητα. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Μακαριωτάτου και, όπως τόνισε απευθυνόμενος στους πέντε αστυνομικούς, οποιαδήποτε κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου βρίσκει σύμφωνη την Εκκλησία. Υπογράμμισε δε πως το θέμα τους θα εξετασθεί με τη δέουσα προσοχή στις προσεχείς συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

anavaseis

>Βασίλειος Μαρκεζίνης: «Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα».

>

Βασίλειος Μαρκεζίνης: «Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα». from Αντίφωνο on Vimeo.

>«Μαράθηκαν» τα ελληνικά φτερά στο Αιγαίο

>

του Κώστα Χαρδαβέλλα – Η τουρκική εφημερίδα Zaman έγραψε στις 22 Οκτωβρίου ότι από τις 14-10-2010 τα ελληνικά μαχητικά αεροπλάνα δεν αναχαιτίζουν τα τουρκικά στις βόλτες τους στο Αιγαίο. Και δεν έχουν άδικο. Απόρρητο έγγραφο του πρώην Διοικητή του Υποστρατηγείου Λάρισας (7 CAOC) και σημερινού Αρχηγού Πολεμικής Αεροπορίας προς τον Αμερικανό Διοικητή του Αεροπορικού στρατηγείου της Σμύρνης, αποκαλύπτει ότι η ανάκληση της αναχαίτισης των τουρκικών αεροσκαφών έχει δρομολογηθεί από τα μέσα του 2009. Στο έγγραφό του ο Έλληνας Αρχηγός ΓΕΑ προς τον Αμερικανό Διοικητή του Στρατηγείου της Σμύρνης αναφέρει εμπιστευτικά:

«…Το τελευταίο διάστημα η τουρκική πρόκληση έχει φτάσει σε μάλλον επικίνδυνο σημείο, με τα τουρκικά αεροσκάφη να υπερίπταται των ελληνικών νήσων, απέναντι στην οποία η Ελλάδα αντέδρασε με προσεκτικό και υπεύθυνο τρόπο. Επιπροσθέτως, σε μια επιπλέον ένδειξη καλής θέλησης, προκειμένου να μετριαστούν οι εντάσεις, οι ελληνικές αρχές επανεξέτασαν την πολιτική χαρακτηρισμού (σ.σ. των τουρκικών αεροσκαφών) ως X-Ray (σ.σ. ύποπτα – εχθρικά) και έχουν κατά την άποψη τους πράξει μια λειτουργική λύση…». Ο αναχαιτίσιμος από X-Ray των τουρκικών εισβολέων με ύποπτο χαρακτηρισμό δεν επιβάλει πλέον αναχαίτιση τους από τους Έλληνες πιλότους. Όλα αυτά γίνονται σε συνδυασμό με δυο εντολές – διαταγές του ΝΑΤΟ το 2006 προς την ελληνική πλευρά, στις οποίες απαγορεύεται σε ελληνικά μαχητικά να προσεγγίζουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στα 6 ναυτικά μίλια ή να προσγειώνονται σε αυτά.


newsbomb

>Τα προκλητικά λαμόγια του ΔΝΤ – Μας παίζουν και θέατρο τώρα…!

>

Την περασμένη εβδομάδα είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας το κόστος του διαμερίσματος που διαμένουν στελέχη του ΔΝΤ, με το ενοίκιο να αγγίζει τα 9.100 ευρώ μηνιαίως, δηλαδή 109.200 ευρώ το χρόνο. Το ακίνητο που φιλοξενεί τα στελέχη του ΔΝΤ βρίσκεται σε έναν από τους κεντρικότερους και ταυτόχρονα ιστορικότερους δρόμους της Αθήνας, επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και ενοικιάστηκε προς 36 ευρώ το τετραγωνικό. Το σπίτι διαθέτει στην ταράτσα πισίνα και έχει θέα την Ακρόπολη. Το ενοίκιο του σπιτιού φυσικά το πληρώνει το ελληνικό κράτος, για να τους ευχαριστήσει για την εξυπηρέτηση που κάνουν σε όλους εμάς.

Ωστόσο, τα νέα για το ακριβό ενοίκιο δεν άργησαν να φτάσουν στα αυτιά του επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος φανερά δυσαρεστημένος έκανε παρατήρηση στο επιτελείο και ζήτησε να αφήσουν άμεσα το σπίτι που ζούσαν μέχρι πρότινος και να εγκατασταθούν σε κάποιο άλλο του οποίου το ενοίκιο δεν θα ξεπερνάει τις 2.000 ευρώ μηνιαίως. Σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής», ο Στρος Καν θεώρησε τη συμπεριφορά του επιτελείου προκλητική απέναντι στον ελληνικό λαό και ανέφερε πως επιβάλλεται να μετακομίσουν και να σπάσουν το συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη του ενοικιαζομένου χώρου άμεσα και με όποια συνέπεια.
Να σημειωθεί ότι τα διαμερίσματα που αποτέλεσαν το μήλον της έριδος βρίσκονται στους δύο τελευταίους ορόφους πολυκατοικίας απέναντι από την Ακρόπολη, το οποίο περιλαμβάνει και την ταράτσα, με τη συνολική επιφάνεια να φτάνει τα 250 τ.μ. Το ΔΝΤ μίσθωσε το σπίτι, για τρία χρόνια (από την 1/10/2010 έως τις 30/9/2013), με ενοίκιο 9.100 ευρώ το μήνα, ενώ υπάρχει το δικαίωμα ανανέωσης της συμφωνίας για άλλα δύο χρόνια.
Αυτό ίσως δείχνει και τους υπολογισμούς του ΔΝΤ για το πόσο καιρό ακόμα θα χρειαστεί να έχει συχνή παρουσία στην Ελλάδα. Όπως αναφέρεται στο συμφωνητικό, το σπίτι θα χρησιμοποιείται ως κατοικία προσώπων που θα ορίζονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επιπλέον, το ΔΝΤ, ως διεθνής οργανισμός απαλλάσσεται από κάθε μορφή δικαστικής διαδικασίας και έχει ασυλία έναντι κάθε μορφής φορολόγησης. Επίσης, δεν έχει καμία ευθύνη για την καταβολή φόρου σε σχέση με το μίσθωμα, με τον εκμισθωτή να αναλαμβάνει την κάλυψη ζημιάς του Ταμείου, από οποιαδήποτε τέτοια απαίτηση.

>Τρείς νεκροί από έκρηξη στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης

>

Τουλάχιστον 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 15 τραυματίστηκαν ύστερα από έκρηξη στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Σύμφωνα με το BBC, η έκρηξη έγινε στην Πλατεία Taksim το πρωί της Κυριακής (31/10) λίγα μέτρα από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Στο σημείο έχουν σπεύσει ασθενοφόρα και ιατροί για να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν πως η έκρηξη είχε στόχο αστυνομικό όχημα.

cosmo

>Το “Charles de Gaulle” (R91) έρχεται για τη … ρεβάνς! – Συνάντηση Γ.Παπανδρέου με Ν.Σαρκοζί

>

Στο Αιγαίο και στη περιοχή νότια της Κρήτης πρόκειται να καταπλεύσει προς το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας η ομάδα μάχης σκαφών της ναυαρχίδας του γαλλικού Ναυτικού, του πυρηνοκίνητου αεροπλανοφόρου “Charles de Gaulle” (R91). Το σκάφος απέπλευσε από το λιμάνι της Τουλόν σήμερα το πρωί και κατευθύνεται αρχικά προς τα ιταλικά νερά για ασκήσεις με την ιταλική Αεροπορία και εν συνεχεία θα έρθει προς Ελλάδα. Από πλευράς Π.Α. μαχητικά F-16 από την 115 Π.Μ. και πιθανότατα και από άλλες Πτέρυγες, προορίζονται να συνασκηθούν με τα δέκα Rafale F.2, τα 12 Super Etendard και τα 2 ΑΣΕΠΕ Ε-2 Hawkeye του αεροπλανοφόρου.

Πάντως οι μέχρι στιγμής ασκήσεις κατέδειξαν την υπεροχή του συνδυασμού F-16/Erieye, έναντι του συνδυασμού Rafale/Hawkeye. Στην συντριπτική πλειονότητα των σεναρίων τα ελληνικά μαχητικά υπερείχαν σαφώς σε λόγο καταρρίψεων έναντι των γαλλικών μαχητικών. Έτσι η έλευση του “Charles de Gaulle” (R91) και των Μοιρών του, έχει λάβει τον χαρακτήρα «ρεβάνς» για τους Γάλλους οι οποίοι μετά τις νίκες που είχαν καταγάγει κατά των Μοιρών των αμερικανικών αεροπλανόφόρων που ήταν εξοπλισμένες με F-14 προ ετών, πήραν ένα καλό μάθημα από τους Έλληνες πιλότους. Πάντως σε οποιαδήποτε περίπτωση η επάνοδος του γαλλικού αεροπλανοφόρου έχει πρώτιστα πολιτική σημασία: Οι ελληνογαλλικές σχέσεις διάγουν εδώ και τέσσερα χρόνια «χρυσή» περίοδο και αυτό φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στο Παρίσι και την συνάντησή του με τον Νικολά Σαρκοζί στα Ιλίσια Πεδία στις 15 Νοεμβρίου. Το “Charles de Gaulle” (R91), είχε ξεκινήσει για την Ανατολική Μεσόγειο πριν από δύο εβδομάδες, αλλά μία ελαττωματική βαλβίδας ασφαλείας στον αντιδραστήρα επέβαλε την επιστροφή του στην Τουλόν.

defencenet

>ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ – Δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hürriyet στις 25-10-2010

>

Ανακαλύφθηκε πως οι υπηρεσίες πληροφοριών των Ρωμιών πέρσι με έναν ¨όμορφο¨ πράκτορα είχαν παγιδεύσει την Σόνια Μπάχμαν γραμματέα του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για το Κυπριακό Αλεξάντερ Ντάουνερ. Με την έγκριση του ηγέτη των Ρωμιών Χριστόφια, παρακολουθούνταν οι υπολογιστές και τα τηλέφωνα των εκπροσώπων του ΟΗΕ, και έτσι 6.500 κρυφά έγγραφα πέρασαν στα χέρια των Ρωμιών. Ο ΟΗΕ διεξάγει έρευνα με τη βοήθεια του FBI και οι άνθρωποι του ΟΗΕ είναι πολύ οργισμένοι. Το σκάνδαλο με τις υποκλοπές στους υπολογιστές και τις τηλεφωνικές υποκλοπές παρουσιάστηκε πέρσι.

Με την έγκριση του ηγέτη των Ρωμιών Δημήτρη Χριστόφια και με τις διαταγές του διοικητή της ΚΥΠ Αντρέα Κριακού κνητοποιήθηκαν πράκτορες και άρχισαν να παρακολουθούνε την Σόνια Μπάχμαν ειδική γραμματέα του απεταλμένου του ΟΗΕ για το Κυπριακό Αλεξάντερ Ντάουνερ, που είχε εγκατασταθεί στο ξενοδοχείο Χόλιντεϊ ιν στον τομέα των Ρωμιών. Εμφανίσιμος πράκτορας κέρδισε την εμπιστοσύνη της και ενημέρωνε για κάθε της κίνηση τους ανωτέρους του. Μάλιστα ο πράκτορας που σε σύντομο διάστημα κέρδισε την ¨φιλία¨ της γραμματέας, όταν ολοκληρώθηκε η επιχείρηση, ξαφνικά εξαφανίστηκε. Η κλοπή των εγγράφων άρχισε στις 10-9-2010, στην ημερομηνία που άρχισαν οι απευθείας συνομιλίες στις οποίες αναμενόταν να παίξει πολύ πιο ενεργό ρόλο ο ΟΗΕ. Ο εμφανίσιμος πράκτορας ήξερε το πλήρες πρόγραμμα της Ιταλικής καταγωγής Ελβετίδας Μπάχμαν που κρατούσε πρακτικά σε όλες τις επίσημες συνομιλίες. Οι Ρωμιοί πράκτορες πρώτα τοποθέτησαν ένα ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης στον κεντρικό υπολογιστή του ξενοδοχείου. Για να τοποθετηθεί τέτοιο πρόγραμμα είναι ανάγκη να είναι γνωστός ο κωδικός του ιδιοκτήτη του υπολογιστή. Με αυτό το πρόγραμμα οι Ρωμιοί πράκτορες χρησιμοποιώντας τους κωδικούς της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της Μπαχμαν υπέκλεψαν 15 φακέλους που με την μορφή PDF περιείχαν 6.500 σελίδες με απόρρητα έγγραφα. Η υπηρεσία πληροφοριών των Ρωμιών για να πιέσει τους Τουρκοκύπριους και τον Ντάουνερ που ¨έτρεχε¨ τις συνομιλίες, διέρευσαν κομμάτι κομμάτι τα έγγραφα στην εφημερίδα Φιλελεύθερος που ανήκει στον Βενιζέλο Κώστα, οικογενειακό φίλο του Γιώργου Ιακώβου. Μάλιστα η εφημερίδα Φιλελεύθερος για να συσκοτίσει την πηγή της διαρροής δημοσίευσε τα κλεμμένα έγγραφα με την υπογραφή του ανταποκριτή της εφημερίδας στη Νέα Υόρκη. Μεταξύ των εγγράφων που υποκλάπηκαν από τους Ρωμιούς ήταν και οι συνομιλίες του Αλεξάντερ Νταουνερ με τον ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου και τον πρόεδρο της δημοκρατίας Μεχμέτ Αλή Ταλάτ.

tourkikanea

>Ομιλία για την "κάρτα του πολίτη" από τον π. Σαράντη Σαράντο στον Ι. Ν Αγίου Νικολάου Νικαίας

>

>Βανδαλισμοί σε Ελληνικό νεκροταφείο στην Ίμβρο

>

78 χριστιανικούς τάφους κατέστρεψαν βάνδαλοι που εισέβαλαν στο νεκροταφείο της Παναγίας στην Ίμβρο, και ουσιαστικά ισοπέδωσαν το νεκροταφείο. Η επίθεση των βαρβάρων πραγματοποιήθηκε στις 29 Οκτωβρίου δηλαδή στην επέτειο για την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Σε αυτοψία που διενήργησαν οι τουρκικές αρχές διαπιστώθηκε η ακριβής καταστροφή που είναι μεγάλη. Είναι η πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια που σημειώνεται τέτοιας μεγάλης έκτασης επίθεση με στόχο την ελληνική κοινότητα της Ίμβρου. Ο Σύλλογος Ιμβρίων Αθηνών με ανακοίνωση του εξέφρασε την αγανάκτηση όλων των Ιμβρίων για το συμβάν. Ζητεί από τις τουρκικές αρχές την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

onalert

>Η κρυφή ιστορία του υποβρυχίου Παπανικολής

>

Θα μπορούσε να ονομάζεται και το «στοιχειωμένο υποβρύχιο» καθώς πέρασαν έξι χρόνια από τη ναυπήγησή του και παραμένει ακόμη στα ναυπηγεία του Κιέλου. Τα μυστικά του Παπανικολής που ξεκινά την Τρίτη το ταξίδι για την Ελλάδα. Παραγγέλθηκε πριν από μια δεκαετία ενώ τα τελευταία 6 χρόνια παρέμεινε παροπλισμένο στο Κίελο της Γερμανίας, αν εξαιρεθούν οι εν πλω δοκιμές για την αποκατάσταση των τεχνικών αστοχιών. Ο λόγος για το περιβόητο υποβρύχιο «Παπανικολής», το «υποβρύχιο που γέρνει» όπως το βάφτισε ο τύπος, λόγω της κλίσης έως και 60 μοίρες που εμφάνισε αμέσως μετά την κατασκευή του.

Ήδη στο Κίελο βρίσκονται οι 41 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και την Τρίτη, σε μια σεμνή τελετή, θα υψωθεί στο σκάφος η ελληνική σημαία και εν συνεχεία θα εκκινήσει το μακρύ ταξίδι του για την Ελλάδα. Φαντάζεται κανείς την αμηχανία που θα αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι μπαίνοντας σε ένα υποβρύχιο που έχει απαξιωθεί και ενδεχομένως λοιδορηθεί, όσο κανένα άλλο στον κόσμο.

Το στοιχειωμένο υποβρύχιο
Και όμως όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς. Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας οι Γερμανοί, με εκπληκτική παράδοση στην ναυπήγηση υποβρυχίων, ανακοινώνουν ότι θα κατασκευάσουν ένα νέο υποβρύχιο με προηγμένο Σύστημα Αναερόβιας Πρόωσης που επιτρέπει στο υποβρύχιο να μείνει στο βυθό χωρίς να κάνει ανάδυση για πάνω από δυο εβδομάδες. Η Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 2000, πριν ακόμη ξεκινήσει η κατασκευή του, σπεύδει να παραγγείλει το σούπερ υποβρύχιο που είναι ακόμη στα χαρτιά, στηριζόμενη στην τεχνολογική αξιοπιστία των Γερμανών. Είναι η πρώτη χώρα που εισέρχεται στο φιλόδοξο πρόγραμμα προκαταβάλλοντας μάλιστα σχεδόν το 80% της αξίας 4 συνολικά υποβρυχίων τύπου 214. Καταβλήθηκαν 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 1,7 που στοίχιζε συνολικά το πρόγραμμα! Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2001 και σχεδόν αμέσως μετά την καθέλκυσή του, τον Απρίλιο του 2004, ήρθε το σοκ. Το υποβρύχιο έγερνε!
Συγκεκριμένα, όταν έπλεε στην επιφάνεια, παρουσίαζε σοβαρή κλίση από 45-60 μοίρες. Επίσης παρουσίασε πρόβλημα με το ακουστικό ίχνος του, δηλαδή υπήρχε θόρυβος στις χαμηλές συχνότητες που οφειλόταν στον άξονα και την προπέλα του υποβρυχίου.
Το κλιμάκιο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού καταγράφει τα τεχνικά προβλήματα που καθιστούν ανέφικτη την παραλαβή του υποβρυχίου. Η φήμη των Γερμανών, οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν το μέγεθος του προβλήματος, τίθεται πλέον εν αμφιβόλω όπως και οι προσδοκίες τους για παραγγελίες σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Τουρκία και το Πακιστάν που περίμεναν πώς και πώς το νέο υποβρύχιο.
Όπως είναι φυσικό, παγώνουν τα πάντα, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση με τα ελληνικά υποβρύχια. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2006, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε την παραλαβή του υποβρυχίου «Παπανικολής» και ζήτησε από τη γερμανική πλευρά να τηρήσει τις συμβατικές προδιαγραφές και να αποκατασταθούν τα τεχνικά προβλήματα.
Με την πράξη αυτή δίνεται το εναρκτήριο λάκτισμα για έναν ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ των αξιωματούχων του ελληνικού πενταγώνου και τους παράγοντες της γερμανικής Thyssen Kroup Marine Systems οι οποίοι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση αφού αφενός έχουν εισπράξει προκαταβολικά το μεγαλύτερο μέρος της αξίας των υποβρυχίων αφετέρου συσχετίζουν την τύχη του προγράμματος των υποβρυχίων με την τύχη των 1300 εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και απειλούν, ως ιδιοκτήτες, ότι θα τα κλείσουν! Εν τω μεταξύ, επέρχονται οι πρώτες βελτιώσεις στο υποβρύχιο, με την κλίση να μειώνεται στις 18 μοίρες και τη Νότια Κορέα να παραλαμβάνει τα πρώτα υποβρύχια τύπου 214. Προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση των Ελλήνων και ενδεχομένως να εκδικηθούν για τη μη-παραλαβή, οι Γερμανοί λίγες ημέρες μόνο πριν τις εκλογές του 2009, άρα με μια ελληνική κυβέρνηση αδύναμη και ανήμπορη να αντιδράσει, εξαπολύουν …τορπίλη καταγγέλλοντας τη σύμβαση του 2000, με το πρόσχημα ότι το Πολεμικό Ναυτικό χρωστάει 520 εκατομμύρια ευρώ για την αποπληρωμή των υποβρυχίων! Ο κίνδυνος, μετά το γερμανικό εκβιασμό, είναι πρόδηλος: η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τα υποβρύχια τα οποία έχει σχεδόν πληρώσει και οι 1.300 εργαζόμενοι των Ναυπηγείων να μείνουν στο δρόμο. Έκτοτε αρχίζει ένας γύρος σκληρών διαπραγματεύσεων για να μην τιναχθεί η σύμβαση στον αέρα και να βρεθεί μια λύση που να ικανοποιεί σχετικώς και τις δυο πλευρές. Στις αρχές του έτους εκδήλωσε ενδιαφέρον ο αραβικός κολοσσός Abu Dhabi Mar στον οποίο λίγο αργότερα οι Γερμανοί μεταβίβασαν το 75% των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Την εβδομάδα που πέρασε, ο κύκλος των διαπραγματεύσεων ολοκληρώθηκε με το κλείσιμο της συμφωνίας με τους Γερμανούς να παίρνουν τα οφειλόμενα χρήματα – ήδη καταβλήθηκε η πρώτη δόση των 250 εκατομμυρίων ευρώ – και την Ελλάδα να παραλαμβάνει τα 4 υποβρύχια τύπου 214 και να διασώζει, έστω για τα επόμενα 10 χρόνια, τις θέσεις εργασίας στον Σκαραμαγκά ο οποίος πέρασε οριστικά υπό αραβικό έλεγχο.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Παπανικολής
Αν πιστέψουμε τα λεγόμενα των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού ότι έχει λυθεί το πρόβλημα της κλίσης, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως το «Παπανικολής» είναι ένα σύγχρονο υποβρύχιο. Το μήκος του είναι 65 μέτρα και το ύψος του 13 μέτρα. Το εκτόπισμά του εν καταδύσει είναι 1860 τόνοι διαθέτοντας επιχειρησιακή αυτονομία 50 ημερών. Χάρη στο Σύστημα Αναερόβιας Πρόωσης (ΑΙΡ) παρέχεται αυτονομία ατμόσφαιρας 14 ημερών, δηλαδή μπορεί γι’αυτό το διάστημα να παραμείνει στο βυθό, χωρίς να αναδυθεί. Το βάθος κατάδυσης είναι μεγαλύτερο από 350 μέτρα και η ταχύτητα που αναπτύσσει εν καταδύσει είναι 21 κόμβοι (περίπου 40 χιλιόμετρα την ώρα).
Αξιοσημείωτη είναι και η ακτίνα δράσης του που υπερβαίνει τα 1500 μίλια (περίπου 2.800 χιλιόμετρα). Η ακουστική υπογραφή του είναι δεκάδες φορές χαμηλότερη από τον παλαιότερο τύπο 209. Φέρει 8 τορπιλοσωλήνες, 16 τορπίλες καθώς και νάρκες για ναρκοθέτηση περιοχών επιχειρησιακού ενδιαφέροντος. Το πλήρωμά του ανέρχεται σε 35 έως 41 άτομα.


news247